Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Δευτέρας 1/10/2018 Ανανίου Αποστόλου Λουκ. 6, 24-30
24 πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις, ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν.
25 οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε. οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε.
26 οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.
27 ᾿Αλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, 28 εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. 29 τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς. 30 παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τι μας λέει εδώ; Να επιδιώκουμε εκείνα που οι άνθρωποι αποφεύγουν ώστε να μην ακούσουμε τα φρικτά «ουαί». Παρά την παράδοξη αυτή απαίτηση του Χριστού, δεν πείστηκαν λίγοι, αλλά ολόκληρη η οικουμένη! Βέβαια, μακάριος είναι εκείνος και μόνον εκείνος που τον κακολογούν αδίκως οι άνθρωποι. Όταν δηλαδή οι κακολογίες είναι ψευδείς. Ποια είναι η αμοιβή; 12 χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.
Οι μακαρισμοί του Χριστού έχουν μία πνευματική προοδευτικότητα. Δεν μπορεί δηλαδή κανείς να πεί επιλέγω για τον εαυτό μου τον τάδε μακαρισμό και σε αυτόν επιδίδομαι. Αλλά αφού γίνω πτωχός το πνεύματι θα θελήσω να πενθήσω για τις αμαρτίες μου ώστε να γίνω πράος και ταπεινός τη καρδία. Θα γίνω ειρηνοποιός αφού αποκτήσω την εσωτερική ειρήνη του Χριστού και πλέον δεν θα με νοιάξει αν με κακολογήσουν οι άνθρωποι για την αγάπη μου για τον Χριστό.
Ας προσέξουμε επίσης την φράση ἕνεκεν ἐμοῦ. Εδώ για πρώτη φορά φανερά ο Χριστός εξισώνει τον εαυτό Του με τον Πατέρα.
Πως θα μπορέσουμε όμως να τα κάνουμε όλα αυτά; Μας το λέει σε άλλο σημείο: 13 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς·
Επειδή δηλαδή έχασε τα λογικά του το ανθρώπινο γένος αποστέλλει εμάς. Τι να κάνουμε; Αφού ο Χριστός δια της σταυρικής του θυσίας θεράπευσε την νόσο και την δυσωδία στέλνει στην συνέχεια τους μαθητές Του να παστώσουν και να διατηρήσουν την θεραπεία αυτή. Αν όμως παρεκτραπούμε όχι μόνο τους άλλους δεν θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε αλλά αφού αυτοκαστραφούμε και τους άλλους θα καταστρέψουμε: ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.