Ευαγγελική περικοπή 28ης Οκτωβρίου 2018 ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ- ΕΠΑΙΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ Λουκ. η΄41-56
41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα
52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Αγαπητοί αναγνώστες γιορτάζει σήμερα η Ορθοδοξία την Φωτοφόρο Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου η οποία σκέπει και φρουρεί το έθνος μας.
Θα ήθελα όμως να προβληματιστούμε σήμερα και να μην επαναπαυόμαστε διότι αν δεν μοχθήσουμε πνευματικά, και δεν ανταποδώσουμε της τιμής και μάλιστα της Θεομητορικής τιμής που μας δωρίζεται, αργά ή γρήγορα θα μας εγκαταλείψει η Χάρις. Ας ανατρέξουμε στο παρελθόν. Τότε που οι ισραηλίτες προσκυνούσαν τα είδωλα και θυσίαζαν τα παιδιά τους στους δαίμονες, ο Θεός παρόλα αυτά μακροθύμησε και δεν τους εγκατέλειψε. Όταν όμως το καρκίνωμα μεγάλωσε και περιέπεσαν σε πολύ μεγαλύτερη αμαρτία, φονεύοντας όχι απλά προφήτες αλλά τον ίδιο τον Κύριο, δεν παρέμειναν ατιμώρητοι. Ας θυμηθούμε τι είπε σε εκείνον τον παράλυτο ο Χριστός: «Μη αμαρτάνεις πλέον για να μην σου συμβεί τίποτα χειρότερο» και το είπε σ’ εκείνον τον άνθρωπο που παρέμεινε παράλυτος για τριάντα οκτώ χρόνια!
Το ότι λοιπόν ο Κύριος μακροθυμεί στις αμαρτίες μας, αυτό δεν πρέπει να μας δίνει θάρρος, αλλά να φοβόμαστε περισσότερο.
Που λοιπόν τώρα είναι εκείνοι που επιζητούν τα θαύματα; Ας ακούσουν ότι απαιτείται ευγνώμων διάθεση και αν δεν υπάρχει αυτή κανείς δεν μπορεί να αποκομίσει ωφέλεια βλέποντας θαύματα.
Θα πει κάποιος πώς να νοιώσουμε σήμερα κατάνυξη αφού μας απειλείς με διάλυση του ελληνικού έθνους και ακόμη χειρότερα με κόλαση, με φλόγες που δεν σβήνουν, για τον πόνο που δεν περνά, αλλά ολοένα μεγαλώνει. Κι όμως είναι πολύ ευχάριστο πράγμα να ακούει κανείς τα της γεέννης του πυρός, διότι είναι πολύ τρομερό πράγμα να περιπέσει κανείς εκεί, άρα με τέτοιους και παρόμοιους λόγους μπορεί κάποιος να συνετιστεί και να ελευθερωθεί από την σκλαβιά της αμαρτίας. Ας χαράξουμε βαθιά στον νου μας ότι αν δεν μετανοήσουμε όχι μόνο διάλυση έθνους, αλλά και κόλαση και αισχύνη θα εισπράξουμε, διότι θα μας κατακρίνουν πολλοί που σήμερα φαίνονται στα μάτια μας υποδεέστεροι. Έθνη που σήμερα υπολείπονται θα μας προσπεράσουν και κραταιοί και δυνατοί, μεταξύ αυτών και εμείς οι υπό ανάπτυξη και ελπίδα έλληνες θα υποστούμε μεγάλη καταστροφή.
Έλληνες, μέχρι πότε θα συνεχίζουμε την ζωή της άνεσης; Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε τη ζωή την τρυφηλή; Δεν βαρεθήκαμε την αδιαφορία, τον γέλωτα, την αναβολή; Και να ξανά οι κορεσμοί, τα τραπεζώματα, τα χρήματα, τα κτήματα, οι οικοδομές. Και ποιο το τέλος όλων αυτών; - Ο θάνατος! η στάχτη! οι σκώληκες!
Ας επιδείξουμε λοιπόν μία καινούρια ζωή, ας κάνουμε την γη ουρανό, έτσι αν οι ασεβείς δουν ότι εμείς ζούμε με ευσέβεια, θα είναι σαν να βλέπουν την βασιλεία των ουρανών! Όταν θα δουν ότι είμαστε επιεικείς, καθαροί από οργή, από πονηρές επιθυμίες, από φθόνο, από πλεονεξία, τότε θα πουν: Εάν οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί έχουν γίνει εδώ στην γη άγγελοι, τι θα γίνει όταν θα ανέβουν στον ουρανό; Πόσο θα λάμψουν;
Μόνο δώδεκα άνθρωποι οδήγησαν στον Χριστό ολόκληρες πόλεις και χωριά, φανταστείτε τι θα γινόταν αν όλοι μας γινόμασταν διδάσκαλοι φροντίζοντας για τον τρόπο της ζωής μας. Φανταστείτε δέκα εκατομμύρια ελληνικές ψυχές να λειτουργούνται κάθε Κυριακή. Τι φαντάζεστε ότι θα γινόταν; Φως στο φως, λάμψη στην λάμψη, δόξα στην δόξα, ευλογία στην ευλογία. Τόπος που μόνο παράδεισο θα θύμιζε…
Έλληνες, σταματήστε να επιζητείτε θαύματα. Ένα θαύμα μπορεί να γίνει και να το δούμε, όμως θα φύγει, η ευσέβεια είναι αυτή που θα παραμένει και θα καλλιεργεί και τις ψυχές των αδελφών.
Δεν σας λέω τίποτα το φορτικό, δεν σας λέω μην νυμφεύεστε, δεν σας λέω αφήστε τις πόλεις και απομακρυνθείτε, αλλά ζήστε προσπαθώντας να γίνετε ενάρετοι. Ας μην πει κανείς έχω γυναίκα και παιδιά και δεν προφταίνω. Πάρε απλά μία γενναία απόφαση και τότε καμία φροντίδα δεν θα μπορέσει να σου σταθεί εμπόδιο. Ο Ιωσήφ ήταν δούλος, ο Δανιήλ νέος, ο Ακύλας τεχνίτης, ο Κορνήλιος εκατόνταρχος, ο Τιμόθεος ασθενής, ο Ονήσιμος δραπέτης, τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν τους εμπόδισε στο να προοδεύσουν στην αρετή.
Έλληνες, το ελληνικό έθνος έχει προσκληθεί σε μεγάλες τιμές. Θα αφήσουμε επιτέλους το σκοτάδι; Θα βγούμε επιτέλους στο Φως;
(επεξεργασμένο κείμενο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου από τον πρωτοπρ. Μιχαήλ Στεφάνου στο σήμερα για την Ελλάδα)