Έστω και αργοπορημένος...

Σήμερα ξημερώνει του Αγίου Δημητρίου. Ο «άνθρωπος της λογικής» έβαλε το καλό του σακάκι… μα βιαστικά το έβγαλε. Ξέχασε να ξυριστεί, να λούσει τα μαλλιά του, να πλύνει τα δόντια του, να κοιτάξει κάτι εκκρεμότητες στο διαδύκτιο, να ποτίσει τις γλάστρες που κόντευαν να μαραθούν, να σιδερώσει το παντελόνι του ξαναπατώντας την τσάκιση όπως ακριβώς τον είχε διδάξει η μακαρίτισσα η μάνα του, έπρεπε να ταΐσει τον καημένο τον σκύλο που τον κοίταζε τόση ώρα πολύ λυπημένος. Μέτρησε τα λεφτά που θα έπαιρνε μαζί του, ένα ευρώ για κεράκι και δύο για την δισκοφορία της ενορίας. Επιτέλους μπήκε στο αμάξι. Όμως μετά τη Λειτουργία ίσως συναντούσε την κυρία Καλλιόπη που λίγο του άρεσε.. ίσως δέχονταν να πήγαινε σήμερα μαζί του καμιά βόλτα για καφέ. Γιορτή ήταν άλλωστε… Τίναξε λοιπόν τα πατάκια του αυτοκινήτου, αρωμάτισε και τα καθίσματα. Όλα ήταν πλέον τέλεια! Όμως ξέχασε να κοιτάξει το ρολόι… Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα είχε πάει 10…

Βιαστικά-βιαστικά μπήκε στον ναό δίχως να ανάψει κεράκι, δίχως να ρίψει τα δύο ευρώ στον δίσκο και δίχως να κοινωνήσει…

«Πόσο ανόητος είμαι»… , μονολόγησε, όλα τα ετοίμασα εκτός από την ψυχή μου..  Δεν δικαιούμαι ούτε και αντίδωρο σήμερα, σκέφτηκε.. και κίνησε να φύγει.. Ο πατήρ Κωνσταντίνος όμως που μόλις είχε δώσει αντίδωρο στην κυρία Καλλιόπη φώναξε προς τον «άνθρωπο»: - Η κυρία Καλλιόπη ξέχασε να πάρει μαζί της το πορτοφόλι και δεν έχει χρήματα για το ταξί. Μπορείς σε παρακαλώ να την πας μέχρι το σπίτι της; Ευτυχώς που ήρθες σήμερα έστω και αργοπορημένος…. Του είπε με νόημα, δείχνοντάς του παράλληλα  την εικόνα του εορτάζοντος αγίου…