Ο πνευματικός αγώνας στον οποίο μας καλεί η Εκκλησία μας είναι κοπιαστικός αλλά παράλληλα πολύ ψυχωφελής. Κοπιαστικός είναι γιατί ο άνθρωπος καλείται να παλέψει γενναία απέναντι σε όλα του τα πάθη και κυρίως απέναντι στον εγωισμό και την φιλαρέσκειά του.  Κοπιαστικός είναι γιατί ο άνθρωπος διακατέχεται από μία πολύ παράξενη και επώδυνη ροπή, την ροπή προς την αμαρτία. Αυτή η ροπή  ακολουθεί τον άνθρωπο σε κάθε στιγμή της ζωής του: 91. Η κακία ακολουθεί την ανθρώπινη φύση όπως η σκουριά το χαλκό και η ακαθαρσία το σώμα. Αλλά ούτε ο χαλκουργός έκανε την σκουριά, ούτε οι γονείς την ακαθαρσία. Έτσι ούτε την κακία την έκανε ο Θεός. Έδωσε γνώση στον άνθρωπο και δύναμη να διακρίνει για να αποφύγει το κακό, γνωρίζοντας ότι βλάπτεται από το κακό και τιμωρείται. Πρόσεχε λοιπόν μήπως δεις κανένα να είναι ευτυχής μέσα σε εξουσία και πλούτο και τον καλοτυχίσεις, παρασυρόμενος από τον δαίμονα. Αλλά ευθύς να βάλλεις τον θάνατο μπροστά στα μάτια σου και ποτέ δεν θα επιθυμήσεις κανένα κακό ή γήινο.

          Βέβαια, για να νικηθεί ένα πάθος θέλει πολλές τσεκουριές, όπως πολλά χτυπήματα πρέπει να δεχτεί ένας κορμός ενός δέντρου για να πέσει. Όμως όταν φύγει η τρικυμία και το πέλαγος γαληνέψει, τότε ο άνθρωπος ή χαίρεται για την πνευματική του νίκη ή λυπάται για την πτώση του. Όπως και να’ χει το πράγμα η επόμενη μάχη είναι πολύ κοντά και ο στρατιώτης του Χριστού καλείται ή να παραδοθεί άνευ όρων ή να πολεμήσει στην πνευματική παλαίστρα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της μάχης. Και είναι ασφαλώς προτιμότερο  να πέσει κανείς αγωνιζόμενος όπως ο Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών παρά να καταστεί προδότης του εαυτού του για λίγες σαρκικές απολαύσεις και ηδονές ή για χρήματα, όπως έκανε ο στρατηγός Παυσανίας ο οποίος πούλησε την πατρίδα του στον πέρση Μαρδόνιο για λίγο χρυσάφι. Να πως πρέπει να σκέπτεται ο αγωνιστής χριστιανός:  92. Ο Θεός μας στα επουράνια χάρισε την αθανασία και τα επίγεια τα έβαλε μέσα στη μεταβολή. Στο σύμπαν δώρισε ζωή και κίνηση. Όλα αυτά για χάρη του ανθρώπου. Γι’ αυτό να μην παρασύρεσαι από τα εξωτερικά φαινόμενα του βίου που υποβάλλει στο νου ο διάβολος- γιατί αυτός είναι που υποβάλλει στην ψυχή τις πονηρές ενθυμήσεις-, αλλά ευθύς να θυμάσαι τα ουράνια αγαθά και να λες στον εαυτό σου: «Αν θέλω, μπορώ να νικήσω κι αυτό το πάθος. Δε θα νικήσω όμως αν θέλω να πετύχω τη δική μου όρεξη». Έτσι λοιπόν ασκείσαι, γιατί έτσι μπορείς να σώσεις την ψυχή σου.