85-87 Δεν είναι αληθινός άνθρωπος εκείνος που δεν πασχίζει να είναι ευσεβής.
Στην υπερκαταναλωτική εποχή που ζούμε ο άνθρωπος ταΐζει υπερβολικά το σώμα του ξεχνώντας ότι πρέπει με Άγιο Πνεύμα να θρέψει και την ψυχή του. Είναι συνεπώς πολύ βασικό το να γνωρίσει ο άνθρωπος ότι αποτελείται όχι μόνο από σώμα αλλά και από αόρατη ψυχή. 85. Η ψυχή πάσχει μαζί με το σώμα, ενώ το σώμα δεν πάσχει μαζί με την ψυχή. Λόγου χάρη, όταν κόβεται στο σώμα, υποφέρει και η ψυχή. Όταν το σώμα είναι δυνατό και γερό, συνευχαριστιέται το παθητικό μέρος της ψυχής. Όταν όμως σκέφτεται η ψυχή, δεν σκέφτεται και το σώμα, αλλά μένει μόνο του κατά μέρος, γιατί η σκέψη είναι ιδιότητα της ψυχής. Όπως και η άγνοια, η υπερηφάνεια, η απιστία, η πλεονεξία, το μίσος, ο φθόνος, η οργή, η αδιαφορία, η κενοδοξία, η επιθυμία της τιμής, η διχόνοια και η αίσθηση του καλού· αυτά όλα τα ενεργεί η ψυχή.
Είναι η ψυχή συνεπώς το αόρατο εκείνο στοιχείο του εαυτού μας που ενώ είναι κλεισμένο μέσα στο σώμα, εντούτοις μπορεί να επικοινωνεί με τον αόρατο πνευματικό κόσμο που μας περιβάλλει. Όταν στα πόδια του Χριστού έφεραν έναν παράλυτο, Εκείνος πρώτα τον έλυσε από τις αμαρτίες του θεραπεύοντάς του με αυτόν τον τρόπο πρώτα την ψυχή και έπειτα του θεράπευσε και την σωματική παραλυσία. Φρόντισε λοιπόν κι εσύ αδελφέ μου με πολύ επιμέλεια να καθαρίζεις όχι μόνο το σώμα σου αλλά και την ψυχή σου: 86. Έχοντας το νου σου στο Θεό, να είσαι ευσεβής, δηλαδή χωρίς φθόνο, αγαθός, εγκρατής, πράος, να δίνεις όσο μπορείς, να είσαι κοινωνικός, ειρηνικός και τα παρόμοια. Γιατί αυτή είναι αναφαίρετη περιουσία της ψυχής, το να είσαι αρεστός στο Θεό με τις παραπάνω αρετές· με το να μη κρίνεις κανένα, ούτε να λες ότι ο τάδε είναι κακός και αμάρτησε, αλλά καλύτερα να αναζητείς τα δικά σου αμαρτήματα και να εξετάζεις τη ζωή σου αν είναι αρεστή στο Θεό. Τι μας ενδιαφέρει αν ο άλλος είναι κακός;
Μη ψάχνεις να βρεις αδυσώπητους εχθρούς τριγύρω σου για να αποδείξεις τάχατις ότι για όσα κακά σου συμβαίνουν φταίνε κάποιοι άλλοι. Ένας μόνο φταίει για το πνευματικό σου κατάντημα. Ο απατηλός εαυτός σου. Έχασες τον αληθινό εαυτό σου και γι’ αυτό δεν είσαι πλέον αληθινός άνθρωπος! 87.Ο αληθινός άνθρωπος φροντίζει να είναι ευσεβής. Και ευσεβής είναι εκείνος που δεν επιθυμεί ξένα πράγματα. Ξένα για τον άνθρωπο είναι όλα τα κτίσματα, και σαν εικόνα του Θεού που είναι, όλα τα περιφρονεί. Γίνεται ο άνθρωπος εικόνα του Θεού όταν ζει ορθά και θεάρεστα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν απομακρυνθεί ο άνθρωπος από τις μέριμνες της ζωής. Εκείνος που έχει νου που αγαπά το Θεό, γνωρίζει πόση ψυχική ωφέλεια και ευλάβεια προέρχεται απ’ αυτό. Ο θεοσεβής άνθρωπος δεν κατηγορεί κανένα για τις αμαρτίες του παρά μόνο τον εαυτό του. Και αυτό είναι σημάδι σωτηρίας της ψυχής.