42. Ο άνθρωπος ως λογικός που είναι, συγγενεύει με την άρρητη και θεία δύναμη, το Θεό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι κυβερνιούνται από το σύνθημα "φάε, πίνε και ευφραίνου! Η μοναδική τους ευτυχία είναι η ικανοποίηση των υλικών τους αναγκών και των ηδονών. Γι’ αυτό όλη τους η ζωή είναι επικεντρωμένη στην απόκτηση χρημάτων που είναι το μέσον για μία «άνετη» ζωή δίχως φραγμούς και περιορισμούς. Ο συνετός όμως άνθρωπος ακόμη κι όταν μπορεί να ζει χωρίς φραγμούς, θέτει στον εαυτό του όρια, συνθλίβει τα θελήματα της σαρκός του, ταπεινώνει τον νου ώστε να μπορεί να τον κατευθύνει στα μονοπάτια της ''Στενής πύλης και της τεθλιμμένης οδού η οποία οδηγεί εις την ζωήν”.
Ας κατανοήσουμε επιτέλους πως ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με την προοπτική της θέωσης και όχι για να ζει σαν ένα από τα ζώα του φυσικού οικοσυστήματος:
«43. Ο άνθρωπος ως λογικός που είναι, συγγενεύει με την άρρητη και θεία δύναμη, το Θεό. Ως προς το σωματικό πάλι μέρος, συγγενεύει με τα ζώα. Είναι όμως λίγοι εκείνοι που όντας τέλειοι και λογικοί άνθρωποι φροντίζουν να διατηρούν το φρόνημα και τη συγγένειά τους σύμφωνη με το Θεό και Σωτήρα, και να το αποδεικνύουν αυτό με τα έργα τους και την ενάρετη ζωή τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, με την ανόητη ψυχή τους, έχουν εγκαταλείψει τη θεϊκή και αθάνατη υική σχέση με το Θεό και έχουν στραφεί προς τη νεκρή και δύστυχη και σύντομη συγγένεια του σώματος σαν άλογα ζώα κυβερνιούνται μόνο από το σαρκικό φρόνημα και ερεθιζόμενοι από τις ηδονές χωρίζονται από το Θεό και κατεβάζουν την ψυχή από τους ουρανούς στον όλεθρο εξαιτίας των κακών θελημάτων της».