41. Η σωτηρία της ψυχής δεν είναι για τους έξυπνους, αλλά για τους αγωνιστές…

                Το να πει κανείς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» δεν απαιτεί καμία  ιδιαίτερη ευφυΐα. Είναι η προσευχή των απλών, αλλά και η επιστήμη των επιστημών.  Νομίζω πως οι καλύτεροι γιατροί στον κόσμο, οι πλέον ακατανίκητοι δικηγόροι του πλανήτη, και γενικά όλες οι διάνοιες της γης θα ζήλευαν έναν απλοϊκό χριστιανό που αγωνίζεται με συνέπεια στην προσευχή του Ιησού.

               Γιατί αυτή η προσευχή σε αναζωογονεί, σε αγιάζει, σου εξασφαλίζει διαύγεια νου, σωματική ηρεμία και ευεξία και τελικά σε θεώνει αφού σε καθιστά ικανό να συνομιλείς ακατάπαυστα με τον Τριαδικό Θεό!  

               Δεν είναι τυχαίο που μεγάλες προσωπικότητες που ανήκαν σε κάθε επιστημονικό κλάδο επισκέπτονταν με ταπείνωση και ευλάβεια τον πρόσφατα αγιοποιηθέντα μοναχό Παΐσιο.  Εκείνος ήταν άγιος, όχι γιατί είχε διαβάσει πολύ, αλλά γιατί είχε ασκηθεί πολύ στην προσευχή του Ιησού.

               Συνεπώς η σωτηρία της ψυχής ασφαλώς δεν είναι για τους έξυπνους, αλλά για τους αγωνιστές: «41. Εκείνοι που δεν είναι προικισμένοι με ευφυΐα, δεν πρέπει να απελπίζονται και να αμελούν τη θεοφιλή και ενάρετη ζωή και να την καταφρονούν, σαν να είναι τάχα ακατόρθωτη γι’ αυτούς και ακατανόητη. Αντίθετα, πρέπει να εξασκούν όση δύναμη έχουν και να επιμελούνται τον εαυτό τους γιατί κι αν ακόμη δεν μπορούν να αποκτήσουν την τέλεια αρετή και τη σωτηρία, εντούτοις με την προσπάθεια και την επιθυμία του αγαθού γίνονται καλύτεροι ή τουλάχιστον δεν χειροτερεύουν. Και αυτό δεν είναι μικρή ωφέλεια της ψυχής».