Ο Ιουλιανός διαδέχθηκε στον θρόνο τον Κωνστάντιο Β΄ και είναι γνωστός ως αποστάτης ή παραβάτης. Ήταν ανηψιός του Μ. Κωνσταντίνου και από τους λίγους συγγενείς του που ξέφυγε από την σφαγή που έκανε ο Κωνστάντιος ο οποίος θέλησε να εξαλείψει τους μελλοντικούς απαιτητές του θρόνου.
Ο Ιουλιανός μίσησε τον Κωνστάντιο ως αίτιο των φόνων, το μίσος του κορυφώθηκε όταν εκείνος σκότωσε τον μοναδικό αδερφό του, τον Γάλλο, το 354.
Τον Ιουλιανό τον εξόρισαν από μικρό, κι έτσι δεν άκουσε καμιά χριστιανική διδασκαλία, γιατί εκεί που βρίσκονταν υπήρχαν μόνο ειδωλολάτρες διδάσκαλοι και κυρίως ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Μάξιμος. Εκεί ο έφηβος Ιουλιανός σχεδίαζε να επαναφέρει μια θρησκεία που δεν υπήρχε ποτέ με έντονα στοιχεία της διδασκαλίας του Πλάτωνα ανακατεμένες με δεισιδαιμονίες και μαγείες.
Σαν χαρακτήρας ήταν ντροπαλός, συμμαζεμένος με νευρικές κινήσεις στο πρόσωπο και στα χέρια του. Έδειξε διοικητικά προσόντα όταν ο ξάδερφός του Κωνστάντιος, τον ανύψωσε στο αξίωμα του Καίσαρος (358). Οι πολιτικές φιλοδοξίες του φάνηκαν όταν τα στρατεύματά του στη Γαλλία τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα (360) και ετοιμάστηκε να βαδίσει εναντίον του Κωνσταντίου, ο οποίος όμως πέθανε τον Νοέμβριο του 361. Έτσι ο Ιουλιανός έγινε ο μοναδικός κύριος της αυτοκρατορίας χωρίς πόλεμο και κυβέρνησε για 20 μήνες.
Αναδιοργάνωσε το ειδωλολατρικό ιερατείο και ίδιος ως αρχιερέας θυσίαζε ζώα, πράγμα που προκάλεσε τις ειρωνείες των ειδωλολατρών στην Αντιόχεια όταν έβλεπαν ολόκληρο αυτοκράτορα καταματωμένο να θυσιάζει σφάγια.
Αποκατέστησε τους ανώτερους χριστιανούς αξιωματούχους με ειδωλολάτρες, απέσυρε όλα τα προνόμια του χριστιανικού κλήρου κ.α
Για να γίνει αρεστός στους Ιουδαίους, τους επέτρεψε να ξαναχτίσουν το ναό στην Ιερουσαλήμ, αλλά δεν μπόρεσαν. Επίσης ευνόησε τους αιρετικούς και τους σχισματικούς για να φέρει σύγχυση στην εκκλησία.
Οι διωγμοί αυτοί τέλειωσαν αιφνιδιαστικά γιατί ο Ιουλιανός πολεμώντας εναντίον των Περσών σκοτώθηκε στη μάχη, αφού σύμφωνα με τον Θεοδώρητο φώναξε «Νενίκηκάς με Γαλιλαίε».