32. Η αρετή της ψυχής δεν μπορεί να κλαπεί

Οι πρόσκαιρες ηδονές της ζωής δίδουν στον άνθρωπο την γεύση μιας προσωρινή «χαράς» της ικανοποίησης των παθών. Όμως αν και το σώμα «ικανοποιήθηκε», ταυτόχρονα η ψυχή λυπάται και μαζεύεται, γιατί η συνείδηση ειδοποιεί την ψυχή για την διάπραξη της αμαρτίας. Τότε συμβαίνει,  το τάχατις χαρούμενο και ικανοποιημένο σώμα από την ηδονή να ασθενήσει εξαιτίας της αμαρτίας. Ας μην ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές για τις ασθένειες των σωμάτων ευθύνονται οι αμαρτίες. Και ας μην λησμονούμε πως και αυτός ο θάνατος έχει την αιτία του στο προπατορικό αμάρτημα.

Λέει λοιπόν ο άγιος Αντώνιος:

32. Πάντοτε όταν σε προσβάλλει κανένα πάθος της ψυχής, να θυμάσαι ότι οι άνθρωποι που ορθοφρονούν και θέλουν να εξασφαλίσουν σωστά τη ζωή τους, δεν θεωρούν ευχάριστη την πρόσκαιρη απόκτηση χρημάτων, αλλά τις ορθές και αληθινές ιδέες. Αυτές τους κάνουν ευτυχείς. Γιατί ο πλούτος  και κλέβεται και από δυνατότερους αρπάζεται.  Η αρετή όμως της ψυχής, αυτή μόνο είναι απόκτημα και ασφαλισμένο και που δεν μπορεί να κλαπεί, και μετά το θάνατο παρέχει την σωτηρία σε όσους την έχουν αποκτήσει. Έτσι οι φρόνιμοι δεν παρασύρονται από τη φαντασία του πλούτου και των άλλων ηδονών.