31. Στις συναναστροφές με τους άλλους, μακριά κάθε βαναυσότητα…

31. Στις συναναστροφές με τους άλλους, μακριά κάθε βαναυσότητα…

Η οργή είναι ένα πάθος που όταν αφεθεί ελεύθερο κυριεύει ολοκληρωτικά τον νου του ανθρώπου. Τόσο πολύ μάλιστα, που ο οργισμένος άνθρωπος μπορεί να διαπράξει ακόμα και φόνο. Μπορεί σε μια στιγμή τύφλωσης από την οργή του να σκοτώσει ακόμα και κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Ας μη ξεχνάμε, πως η  οργή ήταν εκείνη που τύφλωσε και το πρώτο δολοφόνο στην ανθρώπινη ιστορία. Η ανεξέλεγκτη οργή του Κάϊν, τον οδήγησε τελικά να πραγματοποιήσει τις φθονερές του προθέσεις, ενεργώντας με δόλο και απορρίπτοντας τη θεϊκή προειδοποίηση και διαπαιδαγώγηση. Έτσι ο Κάϊν οδήγησε τον Άβελ στους αγρούς και όταν έφτασαν εκεί ο Κάϊν επιτέθηκε ξαφνικά στον αδελφό του και τον σκότωσε (Γένεσις 4,4-8).

Το ότι η οργή εξομοιώνει τον άνθρωπο με τα θηρία, το γνωρίζουν όλοι εκ πείρας. Το γνωρίζει και ο νομοθέτης του κράτους και ελαφρύνει τον ένοχο όταν εκείνος πράττει το έγκλημά του «εν βρασμώ ψυχής».

Αιτία της οργής είναι η αμαρτία. Ο εγωκεντρισμός μας που έχει ως συνέπεια την αποκόλληση του νου μας από την προσευχή που είναι συναναστροφή  με το Θεό. Και αυτός που πλέον δεν συναναστρέφεται με τον Θεό, συναναστρέφεται με τα πάθη του.  Πολύ ωραία γράφει ο άγιος Αντώνιος στην Φιλοκαλία:

31. Στις συναναστροφές με τους άλλους, μακριά κάθε βαναυσότητα. Γιατί οι λογικοί και ευσεβείς άνθρωποι είναι στολισμένοι με ντροπή και φρόνηση περισσότερο από τις παρθένες. Και τούτο, γιατί ο νους που αγαπά το Θεό είναι φως που τυλίγει με τη λάμψη του την ψυχή, όπως ο ήλιος περιλάμπει το σώμα.