307 μ.Χ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕΛΙΤΙΑΝΟΥ

Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Πέτρος ακολούθησε επιεική πολιτική στο ζήτημα των αποστατών και τους δέχονταν σε εκκλησιαστική κοινωνία ύστερα από πρόσκαιρη μετάνοια. Με την τακτική αυτή διαφώνησε ο επίσκοπος Λυκοπόλεως της Θηβαΐδας Μελίτιος που ακολούθησε αυστηρές αρχές.

Ο Πέτρος, όσο διαρκούσε ο διωγμός έφυγε από την Αλεξάνδρεια και κρύφτηκε, όμως άλλοι επίσκοποι φυλακίστηκαν. Τότε ο Μελίτιος κατηγόρησε τον Πέτρο ως αποστάτη και χειροτόνησε ο ίδιος επισκόπους σε κενές επισκοπές.

Όταν γύρισε ο Πέτρος καθαίρεσε τον Μελίτιο (307) κι έτσι δημιουργήθηκε το Μελιτιανό σχίσμα.

Οι Ρωμαϊκές αρχές συνέλαβαν τον Μελίτιο και τον έστειλαν στα ορυχεία της Παλαιστίνης κι εκεί φυσικά οι ιδέες του διαδόθηκαν στους κατάδικους χριστιανούς. 

Ο Πέτρος εξέδωσε κανόνες για την επιστροφή των αποστατών και πέθανε με μαρτυρικό θάνατο το 311.

Οι Μελιτιανοί συνασπίστηκαν αργότερα με τους Αρειανούς εναντίον του Μ. Αθανασίου. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και επέτρεψε στο Μελίτιο να διατηρήσει τον τίτλο του, να παραμείνει στη Λυκόπολη  χωρίς να λειτουργεί, οι χειροτονημένοι απ’ αυτόν θα γίνονταν δεκτοί στην Εκκλησία με τους βαθμούς τους ύστερα από νέα επίθεση των χεριών.