27/7/2018 Ευαγγελική περικοπή. Λουκ. 21, 12-19 (εορτή του αγίου Παντελεήμονος)
12 πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς, ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου· 13 ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον. 14 θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι· 15 ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν. 16 παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ συγγενῶν καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν, καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, 17 καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· 18 καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται· 19 ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
Προετοιμασία μαρτυρίου και ομολογίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αναγνώστες.
Ατρόμητοι κήρυκες του ευαγγελίου οι απόστολοι οι οποίοι τίποτα το αισθητό δεν κηρύττουν όπως έκαναν παλαιότερα οι προφήτες, αλλά την βασιλεία των ουρανών κηρύττουν και όλα όσα έχουν σχέση μ’ αυτήν. Και είναι ανώτεροι οι μαθητές του Κυρίου από τους προφήτες, διότι αυτοί δέχονται την αποστολή τους χωρίς αμφιβολία, αλλά με υπακοή και προθυμία. Κηρύσσουν με δύναμη και παρρησία. Αλλά από πού άντλησαν όλη αυτή την δύναμη οι μαθητές του Χριστού;
-Την δύναμη αυτή την έλαβαν οι μαθητές ως δωρεά και όχι βάση της αξίας τους.
Τους καθησυχάζει ο Κύριος δίδοντάς τους εντολή να κηρύττουν απερίφραστα χωρίς να προμελετούν το τι θα απολογηθούν ενώπιον των επίγειων βασιλέων και ανακριτών και παράλληλα τους απαλλάσσει από κάθε είδους φροντίδα. Μοναδική τους φροντίδα θα πρέπει να είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου
-Τι λοιπόν; Εμείς θέλουμε να υπερισχύσουμε εναντίον των εχθρών μας με τη βία; Δεν ντρεπόμαστε γι’ αυτό; Μόνο αν γίνουμε σαν τα πρόβατα θα υπερισχύσουμε. Διότι αν, αν αντισταθούμε και δαγκώσουμε, τότε μειώνουμε τον άθλο.
Το φίδι όταν βρεθεί σε κίνδυνο, εγκαταλείπει την μάχη, ακόμη και το μισό του σώμα για να σώσει το κεφάλι του. Αυτή την φρόνηση ζητά από τους μαθητές του ο Κύριος, να εγκαταλείπουν τα πάντα εκτός από την πίστη. Δηλαδή είτε τα χρήματα, είτε ακόμη και το ίδιο τους το σώμα για να διασώσουν την κεφαλή, δηλαδή την πίστη.
Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η αποστολή των μαθητών! Ενώ τους προειδοποίησε ότι θα πάθαιναν τόσα κακά, δεν τους επέτρεπε ούτε να αγανακτούν! Αυτό είναι το γνώρισμα της περιστεράς, ποτέ δεν αγανακτεί.
Ας μην ταρασσώμεθα αγαπητοί αδελφοί, διότι όλα τελικά επετεύχθησαν. Και φρόνιμοι υπήρξαν οι μαθητές και ακέραιοι και τους λύκους νίκησαν. Ήξερε άλλωστε ο Κύριος ότι η θρασύτητα δεν καταπολεμείται με την θρασύτητα, αλλά με την επιείκεια.
Και σε ποιους τα λέει όλα αυτά; Στους μέχρι πρότινος δειλούς ψαράδες που δεν είχαν απομακρυνθεί ποτέ τους από την λίμνη που ψάρευαν. Τώρα τους λέει ότι θα οδηγηθούν ενώπιον βασιλιάδων και ηγεμόνων, ότι με άλλα λόγια τον πόλεμο όλης της οικουμένης θα υποστούν. Και τους παρηγορεί λέγοντάς τους ότι εκείνες τις δύσκολες ώρες θα βρίσκεται δίπλα τους:
Εν τέλει, σαν να μην έφτανε ότι όλη η οικουμένη θα αναστατωθεί εξαιτίας τους, τους προσθέτει και το κερασάκι στην τούρτα: ότι όλοι θα τους μισούν. Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση είναι ολοφάνερη η παρηγοριά, διότι θα τους μισούν εξαιτίας Εκείνου. Και προσθέτει ότι αυτός που θα τα υπομείνει όλα αυτά μέχρι το τέλος, αυτός και θα σωθεί.
Είναι αξιοθαύμαστοι οι άθλοι των αγίων αποστόλων. Διότι αυτοί δεν νίκησαν με όπλα, ούτε πολέμησαν κάποια στιγμή και δοξάστηκαν όπως έκαναν οι ήρωες που διαβάζουμε στην ιστορία. Αλλά όλη τους τη ζωή πολεμούσαν, όχι απέναντι σε μερικά πλήθη οπλισμένων στρατιωτών, αλλά απέναντι στον διάβολο και όλη την οικουμένη. Και η νίκη τους είναι ολοφάνερη, αφού όπου κι αν πήγαιναν φύτευαν εκκλησίες, μετέστρεφαν τους λύκους σε πρόβατα και όλα αυτά μολονότι ήσαν μόνο δώδεκα! Και παρότι τους έσερναν αλυσοδεμένους εδώ κι εκεί, ποτέ τους δεν λιγοψύχησαν, αλλά παρέμειναν ακέραιοι στην πίστη τους.
Ποια λοιπόν κατηγορία δεν θα αποφύγουμε εμείς, όταν έχοντες τόσα παραδείγματα αγίων μόνοι μας σφαζόμεθα, μολονότι κανείς δεν μας απειλεί! Και μολονότι κανείς δεν μας καταδιώκει εξαχρειωνόμαστε τόσο!
Μα θα πεις εκείνοι έκαναν θαύματα. Όμως γι’ αυτό δεν τους μαστίγωναν; Γι’ αυτό δεν τους καταδίωκαν; Εσύ όμως και θορυβείσαι και ταράσσεσαι και είσαι τόσο μαλθακός σαν το κερί, μολονότι ζεις σε καιρό ειρήνης και σε χρόνια που ο χριστιανισμός είναι αναγνωρισμένος και επίσημος. Αναλογίσου λοιπόν ότι αν σε καιρό ειρήνης τόσο λιγοψυχείς, τι θα κάνεις σε καιρό διωγμού;
Ρωτάς τώρα τι πρέπει να κάνεις, αφού κανείς δεν σε διώκει: -Αγωνίσου εναντίον των παθών, εξάσκησε τον εαυτό σου να είναι απρόσβλητος στις λύπες. Μιμήσου τον Ιώβ ο οποίος αν και ζούσε σε παλάτι, ήταν πάντοτε έτοιμος για να αντιμετωπίσει «αυτό που φοβόταν». Έτσι όταν ήρθε ο πειρασμός, θριάμβευσε, κατατρόπωσε τον διάβολο και τις παγίδες του και το όνομά του έγινε συνώνυμο της υπομονής. Έτσι γυμνάζεται ο χριστιανός ώστε να είναι έτοιμος σε κάθε περίσταση και σε κάθε τόπο.
Είθε λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες κι εμείς ωσάν τους αποστόλους , ωσάν και τον άγιο Παντελεήμονα που εορτάζει σήμερα έχοντας λάβει την εξ’ ύψους δωρεά και χάρη να μη διστάσουμε εν παντί καρώ και τόπω να ομολογούμε Ιησούν Χριστό και
Αυτόν Εσταυρωσμένο Αμήν!
Πρωτοπρ. Μιχάηλ Στεφάνου από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο