1440-1450 μ.Χ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ-ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ
Όταν γύρισαν οι σύνεδροι στην Κωνταντινούπολη, βρήκαν την κατάσταση πολύ ταραγμένη. Οι ανθενωτικοί είχαν κυριαρχήσει και είχαν πείσει πως οι σύνεδροι ήταν αιρετικοί. Και οι ιεράρχες όμως όταν γύρισαν έλεγαν: «πεπράκαμεν την πίστιν ημών, αντηλλάξαμεν την ασεβεία την ευσέβειαν… η δεξιά αύτη υπέγραψε, κοπείτω∙ η γλώσσα ωμολόγησεν, εκριζούσθω». Όταν όμως τους ρώτησαν αν τους βασάνισαν ή τους φυλάκισαν, δεν είχαν τι να απαντήσουν. Αλλά ούτε και ο αυτοκράτορας είχε τη διάθεση να επέμβει, διότι όσο απουσίαζε είχε πεθάνει η σύζυγός του.
Την Άνοιξη του 1440 ο αυτοκράτορας αποφάσισε να ορισστεί πατριάρχης για τον κενό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Μάρκος Ευγενικός αρνήθηκε καθώς και ο Ηρακλείας Αντώνιος, ο οποίος μπροστά στον αυτοκράτορα αποκήρυξε την ένωση και την υπογραφή του. Έτσι νέος πατριάρχης έγινε ο Κυζίκου Μηροφάνης, αφού υποσχέθηκε ότι θα εφαρμόσει την ένωση. Όταν όμως ενθρονίστηκε ο ναός ήταν σχεδόν άδειος, οι μητροπολίτες δεν ήθελαν να λειτουργήσουν μαζί του και ο λαός τον αποδοκίμαζε.
Ο Μάρκος Ευγενικός συνέχιζε να μιλά εναντίον της ενώσεως, ο Νικαίας Βησσαρίων, πρωταγωνιστής της ενώσεως, έφυγε από την Κωνσταντινούπολη, πήγε στην Ιταλία, έγινε καρδινάλιος επίσκοπος Τούσκουλουμ και δύο φορές κόντεψε να γίνει πάπας. Μέχρι το τέλος της ζωής του (1472) προσπαθούσε να συγκεντρώσει στρατεύματα για να διώξει τους Τούρκους δίχως επιτυχία.
Ο Κιέβου Ισίδωρος που είχε υπογράψει την ένωση διώχτηκε από την Ρωσία και πήγε κι αυτός στην Ιταλία.
Το 1443, οι τρεις Ανατολικοί πατριάρχες, συναντήθηκαν στην Ιερουσαλήμ, αποκήρυκαν την ένωση και καθαίρεσαν τον Μητροφάνη.
Το 1443 πατριάρχης πέθανε και τον διαδέχτηκε άλλος οπαδός της ενώσεως ο μέγας πρωτοσύγκελος Γρηγόριος Μάμμας.
Ο Ιωάννης Παλαιολόγος πέθανε το 1449 και φαίνεται ότι προς το τέλος της ζωής του είχε απογοητευθεί από την ένωση.
Στον θρόνο ανέβηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ή ΙΒ΄ Παλαιολόγος. Δεν αληθεύει ότι το 1450 συγκλήθηκε σύνοδος που καταδίκασε την ένωση.