1202-1204 μ.Χ Δ΄ Σταυροφορία
Την αποτυχία της Γ΄ Σταυροφορίας θρήνησε ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄. Ο πάπς ζήτησε οικουμενική σύνοδο για την ένωση των εκκλησιών, κάτι που ο Αλέξιος Γ΄ δεν δέχτηκε. Οι σχέσεις λοιπόν του παπισμού με το Βυζάντιο δυσχερέθηκαν ακόμη περισσότερο.
Σημαντικό ρόλο στην Δ΄ Σταυροφορία έπαιξε ο δόγης της Βενετίας Ερρίκος Δάνδολος, ο οποίος προσπαθούσε να επεκτείνει την εμπορική δραστηριότητα και τον πλούτο της χώρας του.
Οι βασιλιάδες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας ήταν απασχολημένοι με εσωτερικά ζητήματα κι έτσι δεν πήραν μέρος σ΄αυτήν την Σταυροφορία.
Η Σταυροφορία θα κατευθύνονταν στο Κάϊρο, στην καρδιά του μωαμεθανικού κόσμου και ο Ιννοκέντιος Γ΄ έδωσε την έγκρισή του με τον όρο να μην χτυπήσουν χριστιανικά κράτη. Αρχηγός της σταυροφορίας ήταν ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός που εχθρεύονταν το Βυζάντιο.
Αυτή την κρίσιμη στιγμή ο Αλέξιος γιος του εκθρονισμένου αυτοκράτορα Ισαακίου Αγγέλου, δραπέτευσε από τη φυλακή και πήγε στην Ιταλία τον Μάρτιο του 1201 και προσπάθησε να κερδίσει την συμπάθεια του πάπα. Πήγε στον γαμπρό του Φίλιππο της Σουηβίας, ο οποίος από καιρό ήταν αφορισμένος από τον πάπα και συμφώνησε μαζί του οι σταυροφόροι ν’ αποκαταστήσουν στον θρόνο τον πατέρα του Ισαάκιο Άγγελο.
Όταν οι σταυροφόροι συγκεντρώθηκαν στη Βενετία διαπίστωσαν ότι δεν είχαν όλα τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσουν τα ναύλα για του Αγίου Τόπους, γι’ αυτό οι Βενετοί σε αντάλλαγμα του ζήτησαν να κυριέψουν τη Ζάρα της Δαλματίας που ανήκε στους Ούγγρους οι οποίοι μετείχαν στην Σταυροφορία. Όταν τα’ ακουσε ο πάπας τους αφόρισε, κατόπιν τους συγχώρεσε εκτός από τους Βενετούς οι οποίοι δεν έδωσαν καμία σημασία στον παπικό αφορισμό.
Στη Ζάρα τελικά πήραν την παπική συγχώρεση και συμφώνησαν με τον Αλέξιο για να αποκαταστήσουν τον πατέρα του στον θρόνο. Σε αντάλλαγμα ο Αλέξιος συμφώνησε να υπαγάγει την εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως στον πάπα.
Τον Ιούνιο του 1203 οι Σταυροφόροι έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από έναν μήνα μπήκαν στην πόλη. Ο Αλέξιος Γ΄ έφυγε από τον θρόνο και ανέβηκε ο τυφλός Ισαάκιος Άγγελος με συμβασιλέα τον γιο του Αλέξιο Δ΄. Οι σταυροφόροι ζήτησαν τα χρήματα που είχαν συμφωνηθεί, αλλά αυτά δεν υπήρχαν. Ο Ερρίκος Δάνδολος παρακινούσε και υπέθαλπτε τους επαναστάτες και ο Αλέξιος Δούκας Μούρτζουφλος ανέβηκε στον θρόνο αφού δολοφόνησε τους δύο συμβασιλείς. Ούτε όμως ο νέος βασιλιάς μπορούσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους σταυροφόρους, οι οποίοι πολιόρκησαν την πόλη και την κατέλαβαν εύκολα στις 13 Απριλίου 1204. Μετά την άλωση ακολούθησε φρικτή λεηλασία. Δεν σεβάστηκαν τίποτα, ούτε εκκλησίες, ούτε ιερά λείψανα, ούτε έργα τέχνης. Χειρόγραφα καταστράφηκαν, την Αγ. Σοφιά την ξεγύμνωσαν και ολόκληρη η Δύση πλούτησε από τους θησαυρούς της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ καταδίκασε την άλωση, όμως επωφελήθηκε από το γεγονός.
Νέος αυτοκράτορας έγινε ο κόμης της Φλάντρας Βαλδουίνος και πατριάρχης ο Βενετός Θωμάς Μοροζίνι. Στην Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε βασίλειο που το έδωσαν στον Βονιφάτιο Μομφερατικό. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε η γαλλική οικογένεια de la Roche και στην Πελοπόννησο η γαλλική οικογένεια Σαμπλίτ και του Γοδοφρείδου Βιλλεαρδουίνου, το κρατίδιο ονομάστηκε πριγκιπάτο της Αχαΐας ή του Μόρεως.