‘’Θαλασσινή ανατολή’’

Δεν σ’ είχα ξαναδεί, ούτε σε φανταζόμουν.

Πώς να φαντάζεσαι κάτι που δεν έχεις δει ποτέ σου.

Η θύμησή σου, τροφή για την καρδιά μου

Και πόσο με ζέσταιναν οι ανθρώπινες φωνές σου.

Θυμάμαι που με ξύπνησαν.

Πρωτόγνωρο για μένα

Να βρίσκομαι στη θέα σου

Σαν να’ ταν όλα ψέμα.

Θάλασσα τόσο ήσυχη

Καράβια που κουβαλούν ελπίδα

Κι άμμος χώνεται μες στα πόδια μου

Ζωή σ’ άλλη σελίδα

Χωμένη σε μια ανατολή

Λουσμένη απ’ την αλμύρα

Μου γνέφεις μ’ ένα χαμόγελο

Το μυστικό σου βρήκα…