Το Γενέθλιον της Θεοτόκου εορτάστηκε σε Μονή Σισανίου και Νάματα.
Το Γενέθλιον της Θεοτόκου εορτάστηκε στο Μοναστήρι του Σισανίου αλλά και στα Νάματα.
Στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σισανίου λειτούργησε ο παλαιός εφημέριος του Σισανίου π. Νικόλαος Βέλκος.
Στα Νάματα παρευρέθηκε αρκετός κόσμος μιας που ο εορτασμός του Γενεθλίου της Θεοτόκου συνδυάστηκε και με το ετήσιο μνημόσυνο της Ελένης Καραγιώργου.
Ο π. Μιχαήλ στο κήρυγμά του είπε: «Εορτάζουμε αγαπητοί αδελφοί το Γενέθλιον της Θεοτόκου σήμερα Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ας θυμηθούμε όμως περιληπτικά τι ακριβώς εορτάζει σήμερα η Εκκλησία.
Ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν ένα ευλαβέστατο ζεύγος το οποίο όμως παρέμενε άτεκνο. Ξέρετε, εκείνα τα χρόνια το να μην αποκτήσει ένα ζευγάρι παιδιά θεωρούνταν σημείο από τον Θεό. Ήταν ονειδισμός. Ο άγιος Ιωακείμ παρόλα αυτά αν και τα χρόνια είχαν είδη περάσει δεν σταματούσε να προσεύχεται νύχτα και ημέρα, να αναπέμπει δοξολογίες και ικεσίες προς τον Πανάγαθο Θεό για να τους γλυτώσει από αυτό το όνειδος, από αυτή δηλαδή την ντροπή. Το ίδιο έκανε και η Άννα.
Μια μέρα όμως ενώ ο Ιωακείμ όπως συνήθιζε πήγε στο ιερό θυσιαστήριο για να προσφέρει το δώρο του, τον σταμάτησε ένας ισραηλίτης και του είπε πως αυτός δεν επιτρέπονταν να προσφέρει δώρο στον Θεό διότι δεν είχε προσφέρει απογόνους στο Ισραήλ. Και γιατί αυτό ήταν τόσο βαρύ; Γιατί πίσω από κάθε απόγονο κρύβονταν η μεσσιανική ελπίδα, η ελπίδα δηλαδή του ερχομού του Μεσσία, του Λυτρωτού του Ισραήλ από τα δεινά της αμαρτίας και της σκλαβιάς. Μη ξεχνάμε πως οι Εβραίοι ήταν τότε υποδουλωμένοι στους Ρωμαίους.
Ο Ιωακείμ ακούγοντας αυτά τα πικρόχολα λόγια έφυγε στο όρος να προσευχηθεί, να γλυκάνει λίγο την καρδιά του. Εκεί του εμφανίστηκε ο άγγελος της ευδοκίας, ο αρχάγγελος Γαβριήλ ο οποίος του έδωσε το χαρμόσυνο μήνυμα. Η Άννα επρόκειτο να γεννήσει. Δεν του είπε αν θα γεννούσε αγόρι ή κορίτσι. Απλά του είπε πως θα έμενε έγκυος. Ο Ιωακείμ έτρεξε προς την Άννα, η οποία όμως είχα μια ανάλογη οπτασία, είχε λάβει ακριβώς την ίδια πληροφορία από τον αρχάγγελο.
Πράγματι, η Άννα έμεινε έγκυος και μετά εννιά μήνες γέννησε. Ρώτησε τότε τη μαία, τι ήταν το παιδί. Η μαία της είπε πως ήταν κορίτσι και η Άννα της έδωσε το όνομα Μαρία (Μαριάμ). Αυτό το όνομα ήταν ο γρίφος για τους πατριάρχες και τους προφήτες, οι οποίοι μεν γνώριζαν ότι θα έλθει στον κόσμο ο Μεσσίας ότι θα γεννηθεί από μια γυναίκα, όμως δεν γνώριζαν το όνομα αυτής.
Η Μαρία μεγάλωσε, και όταν έγινε έξι μηνών η μητέρα της την απόθεσε στο έδαφος για να δει αν είχε δυναμώσει αρκετά. Το μικρό κοριτσάκι περπάτησε μερικά βήματα πέφτοντας εν τέλει στην αγκαλιά της μητέρας της.
Όταν η Μαρία έγινε ενός έτους ο Ιωακείμ παρέθεσε μέγα συμπόσιο με προσκεκλημένους, αρχιερείς, ιερείς, προύχοντες και άρχοντες του τόπου και πλήθος ισραηλιτικού λαού.
Οι ιερείς ευχήθηκαν στην Μαρία το όνομά της να μείνει εις τον αιώνα, να το θυμούνται όλες οι γενναιές όπερ και εγένετο.
Αυτά περιληπτικά συνέβησαν στο Γενέθλιον της Θεοτόκου που σήμερα εορτάζουμε. Η γέννηση της Θεοτόκου είναι αγαπητοί αδελφοί μία πολύ μεγάλη εορτή. Γιορτάζει όλο το ανθρώπινο γένος, διότι από αυτή την γυναίκα γεννήθηκε ο Σωτήρας Χριστός. Ο Χριστός ο οποίος ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο δεν ήλθε στον κόσμο για να τον κρίνει και να τον καταδικάσει, αλλά για να τον σώσει. Και το ερώτημα απευθύνεται σε έναν έκαστο από μας. –Θέλεις να σωθείς; Αν θέλουμε πραγματικά να σωθούμε πρέπει όμως να το δείξουμε με τις πράξεις μας. Πρέπει να ποθούμε την ένωσή μας με το Ζωοποιό Σώμα και Αίμα του Λυτρωτού διά μέσου της Θείας Κοινωνίας. Το ποθούμε όμως αυτό ή απέχουμε συστηματικά με διάφορες προφάσεις;
Ο Χριστός κανέναν δεν διώχνει κανέναν δεν αποστρέφεται, όλοι είμαστε ευπρόσδεκτοι . Το τραπέζι είναι γεμάτο φαγητά, το συμπόσιο επαρκεί για όλους. Αν κάποιος πεινά ας κοπιάσει στο τραπέζι του Χριστού, αν κάποιος διψά ας πιει το ζωντανό νερό που όντως ξεδιψά όπως άλλωστε κάποτε είπε ο Ιησούς στη Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα.
Ας ευχηθούμε λοιπόν το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου της οποίας σήμερα το Γενέθλιον εορτάζουμε Αμήν.