Την " αγιοσύνη" μας τη μετράμε με πολύ κοντή μεζούρα.

Την " αγιοσύνη" μας τη μετράμε με πολύ κοντή μεζούρα. 

 

 

 

Λέει ο Μέγας Αντώνιος στο πρώτο κεφάλαιο περί των "Συμβουλών για το ήθος των ανθώπων και την ενάρετη ζωή:

 

1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό· και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει  αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.

           Σήμερα  οι άνθρωποι ακόμη και εμείς που τάχατις εκκλησιαζόμαστε, εξομολογούμαστε κ.τ.λ πάσχουμε από φρενοβλάβεια. Ίσως να πάσχουμε και από πολύ «ευλάβεια» αλλά δεν είμαστε ευλαβείς, αλλά «ευλαβίδιδες»! Είμαστε μπερδεμένοι άνθρωποι· μας αρέσει να ακούμε για τα κατορθώματα των αγίων, αλλά δε θέλουμε να κάνουμε τίποτα απ’ όλα αυτά που ακούσαμε. Μας αρέσει όμως οι άλλοι να μας θεωρούν αγίους! (αν αυτό δεν είναι φρενοβλάβεια, τότε τί είναι;;;) Μόνο που την «αγιοσύνη» μας τη μετράμε με πολύ κοντή μεζούρα... Είμαστε «άγιοι των εκπτώσεων» βιώνοντας σε όλο του το μεγαλείο το σύγχρονο «χριστιανισμό των εκπτώσεων»...

         Είναι όμως η ώρα να επιστρέψουμε στη λογική. Να αφήσουμε τις αυταπάτες, να πιάσουμε το κομποσχοίνι και να κοπιάσουμε στην προσευχή. Τότε θα διαπιστώσουμε την προσωπική μας πνευματική χρεωκοπία και η υποτιθέμενη «αγιοσύνη» μας θα πάει περίπατο.