Σεπτεμβρίου Δ΄

• Τη Δ΄(4^η) του αυτού μηνός μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Βαβύλα επισκόπου Αντιοχείας και των συν αυτώ τριών παίδων Ουρβανού, Πριλιδιανού και Επολονίου.

Ο μακάριος Βαβύλας, διάδοχος του Ζεβίνου (230-238) στον επισκοπικό θρόνο της Αντιοχείας εποίμανε την μητρόπολη της Συρίας επί δώδεκα περίπου έτη. (238-250). Ο αυτοκράτωρ των χρόνων αυτών, άνθρωπος βάρβαρος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών και θέλησε να μιάνει τους ναούς τους. Ευρισκόμενος στην Αντιοχεία κατά την αγρυπνία της εορτής του Πάσχα, επιχείρησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό. Ο άγιος Βαβύλας ενδεδυμένος τα αρχιερατικά άμφια έσπευσε στις θύρες του ναού και παραμερίζοντας τους υπασπιστές στάθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα και με το χέρι του τον εμπόδισε να μπει στο ναό. Ο αυτοκράτορας έκπληκτος και φοβούμενος μήπως προκληθεί στάσις από το πλήθος εναντίον του, επέστρεψε στα ανάκτορά του.

Την επομένη οι στρατιώτες συνέλαβαν τον άγιο και τον οδήγησαν στο βασιλικό βήμα.  Αψηφώντας τις διάφορες κολακείες και απειλές του ηγεμόνος ομολόγησε την πίστη του στον Θεό. Ο τύραννος πέρασε στα πόδια του επισκόπου βαριές αλυσίδες και τον υποχρέωσε για να τον ατιμάσει να βαδίσει διά μέσου της πόλεως. Ο Βαβύλας όμως με όλη του την ιεροπρέπεια είπε στον βασιλέα: «Εσύ μεν πιστεύεις ότι τα δεσμά αυτά για μένα είναι αισχύνη και χλευασμός, εγώ όμως καυχώμαι γι’ αυτά περισσότερο απ’ όσο εσύ για τη βασιλική σου πορφύρα και το διάδημα».

Ο άγιος Βαβύλας είχε τρεις μαθητές, τρία μικρά αδέρφια, τον Ουρβανό, τον Πριλιδιανό και τον Επολόνιο. Τα οδήγησαν κι αυτά μπροστά στον βασιλέα ο οποίος προσπάθησε να τα πείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Οι μικροί αθλητές της πίστεως μίλησαν με παρρησία και σύνεση και έτσι ο αυτοκράτορας θαυμάζοντας ζήτησε να του φέρουν ενώπιόν του τη μητέρα των παιδιών. Αλλά και αυτή με την ίδια παρρησία ομολόγησε την πίστη της.

Ο αυτοκράτορας τότε πρόσταξε την μεν μητέρα να κτυπήσουν στο πρόσωπο, στο κάθε παιδί να δώσουν ραβδισμούς ανάλογα με την ηλικία του. Δηλαδή στο πρώτο δώδεκα, στο δεύτερο εννιά και στο τρίτο επτά. Έπειτα έφεραν και πάλι τον άγιο για ανάκριση. Ο τύραννος προσπάθησε να ξεγελάσει τον άγιο ότι δήθεν οι μικροί μαθητές αρνήθηκαν την πίστη τους και ότι ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν στα είδωλα. Ο άγιος, βέβαιος όμως για την πίστη των μαθητών του, το έλεγξε για το ψεύδος του. Τότε ο βασιλιάς με διέταξε να κρεμάσουν σε ξύλα τον άγιο και τα τρία παιδιά και να ξεσχίζουν τις σάρκες τους με σιδερένια νύχια. Βλέποντα όμως ότι και πάλι δεν μπορούσε να κάμψει το ανδρείο φρόνιμα των μαρτύρων διέταξε να τους αποκεφαλίσουν.

Ο άγιος Βαβύλας ενταφιάστηκε στην Αντιόχεια και έγινε πολιούχος της. Έναν αιώνα αργότερα το 351 ο καίσαρας Γάλλος μετέφερε την λάρνακα με το τίμιο λείψανο στο προάστειο της Δάφνης σε ναό που ανήγειρε προς τιμήν του αγίου. Αυτή είναι η πρώτη επίσημη μετακομιδή λειψάνων στην ιστορία της Εκκλησίας.  Αργότερα επί Ιουλιανού του παραβάτου επαναφέρθηκε τα λείψανα στην Αντιόχεια.

• Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου προφήτου και νομοθέτου Μωυσέως του Θεόπτου.
• Μνήμη του αγίου μάρτυρος Βαβύλα, του εν Νικομηδεία διδασκάλου και των συν αυτώ ογδοήκοντα τεσσάρων παίδων, ξίφει τελειωθέντων.
• Μνήμη της αγίας Ερμιόνης, μιας των τεσσάρων θυγατέρων Φιλίππου του αποστόλου, εν ειρήνη τελειωθείσης.
• Οι άγιοι Θεότιμος και Θεόδουλος, οι δήμιοι της αγίας Ερμιόνης, πιστεύσαντες εν ειρήνη τελειούνται.
• Μνήμη των αγίων μαρτύρων Χαριτίνης και Ευτυχίδος, αδελφών της αγίας Ερμιόνης και του διδασκάλου αυτών αγίου μάρτυρος Πετρωνίου, μαθητού του αγίου Ιωάννου Θεολόγου.
• Ο άγιος μάρτυς Σαρβήλος λιθοβοληθείς τελειούται.
• Μηνήμη των αγίων μαρτύρων Ωκεανού, Κεντυρίωνος, Θεοδώρου, Αμμιανού και Ιουλιανού ορμωμένων εκ κώμης Κανδαύλης της παρά την Νικομήδειαν.
• Μνήμη του οσίου Ανθίμου του τυφλού, του εν Κεφαλληνία.
• Μνήμη της αγίας οσιομάρτυρος Ιερουσαλήμ της εν Βεροία και των υιών αυτής Σεκένδου, Σεκενδίκου και Κηγόρου.
• Ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του αγίου Ιωάσαφ επισκόπου Μπέλγκοροντ.
• Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Παρθενίου ηγουμένου της μονής Κιζιλτασκόγκ.
• Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Γοράζδου επισκόπου Βοημίας και Μοραβίας-Σιλεσίας.