25.Πρέπει εκείνοι που επιδιώκουν την ενάρετη και θεοφιλή ζωή, να είναι απαλλαγμένοι από κάθε οίηση και κάθε κούφια ματαιοδοξία.
2014-03-07 00:08
Τί έχει κανείς που δεν του εδόθη από τον Θεό; Κι αν πάλι κανείς πιστεύει πως κάτι του ανήκει και δεν το έχει δανειστεί ή δεν του έχει χαριστεί, γιατί δεν το παίρνει μαζί του μετά το θάνατό του;
Τί έχει κανείς που δεν του εδόθη από τον Θεό; Κι αν πάλι κανείς πιστεύει πως κάτι του ανήκει και δεν το έχει δανειστεί ή δεν του έχει χαριστεί, γιατί δεν το παίρνει μαζί του μετά το θάνατό του;
Ο θάνατος ξεγυμνώνει την οίηση και την αποκαλύπτει ως ματαιοδοξία.
Πόσο σοφός απεναντίας είναι εκείνος ο άνθρωπος που αγωνίζεται και παρακαλά να του δοθεί η «Άνωθεν ειρήνη» του Κυρίου. Μια τέτοια ειρήνη κάνει τους λογισμούς να ησυχάζουν και τελικά να παύουν. Και ο άνθρωπος που είναι θωρακισμένος από τους επιβλαβείς λογισμούς βλέπει τις αισθήσεις του σταδιακά να ειρηνεύουν. Αποκτά την αρχέγονη μακαριότητα που είχαν οι πρωτόπλαστοι πριν την πτώση τους. Και αυτό γίνεται αντιληπτό όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από τα ζώα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της φιλίας του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ με μια αρκούδα, και του φιδιού υποτακτικού στον γέροντα Παΐσιο.
O Μέγας Αντώνιος λέει:
25. Πρέπει εκείνοι που επιδιώκουν την ενάρετη και θεοφιλή ζωή, να είναι απαλλαγμένοι από κάθε οίηση και κάθε κούφια ματαιοδοξία και να φροντίζουν με όλη τη δύναμή τους να διορθώνουν τη ζωή τους και την εσωτερική τους διάθεση προς το καλύτερο. Επειδή νους που αγαπά το Θεό και δεν μεταβάλλεται από την καλή κατάστασή του, είναι ανύψωση και δρόμος προς το Θεό.