Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς.
2013-09-15 06:44
Αντί να κοιτάμε τα πνευματικά μας χάλια και να κοπιάσουμε για την πνευματική μας ανάταση και προκοπή, προσπαθούμε πολλές φορές να παρηγορηθούμε βλέποντας την πνευματική ακαταστασία των διπλανών μας.
Αυτό το πάθος λέγεται χαιρεκακία. Στήνουμε αυτί για να ακούσουμε με χαρά τα δεινά των συνανθρώπων μας. Σφίγγεται δε η καρδιά μας αν τύχει και ακούσουμε κάτι καλό που συνέβη σε έναν αδελφό.
Ο Μέγας Αντώνιος στον 8ο λόγο του «περί του ήθους των ανθρώπων και της ενάρετης ζωής» λέει:
8. Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς. Επίσης και εκείνοι που είναι παραδομένοι σε σαρκικά αμαρτήματα φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάνοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία. Η χαλαρή ψυχή χάνεται και σκοτίζεται εξαιτίας της κακίας, γιατί έχει μέσα της ασωτία, υπερηφάνεια, απληστία, θυμό, αυθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ασθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη του Θεού. Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.