Να μην είμαστε παραδόπιστοι…

Να μην είμαστε παραδόπιστοι…

               Πόσο παραδόπιστοι έχουμε καταντήσει, ώστε για τα χρήματα σκύβουμε το κεφάλι, αλλάζουμε την ηχώ της φωνής μας για να φανεί πιο γλυκιά και πιο αρεστή  μήπως και απομυζήσουμε πέντε δεκάρες που θα μας «λυτρώσουν από το χείλος της καταστροφής». Όμως που είναι η αξιοπρέπειά μας; Που είναι τα ιδανικά με τα οποία μεγαλώσαμε; Δεν ντρεπόμαστε στ΄αλήθεια όταν καταπατούμε τις αρχές μας και τα πιστεύω μας για το χρήμα που σαν όνειρο σήμερα υπάρχει και αύριο εξαφανίζεται;

               Ο άνθρωπος εκείνος  όμως που δεν καταπατά τις αρχές του ακόμη κι αν του προσφέρουν πολλά χρήματα μπορεί να μην γεμίζει τις τσέπες του, όμως  η καρδιά του παραμένει πλούσια από χάρη, και η συνείδησή  του ήσυχη και ατάραχη.

               Πολύ χαρακτηριστικό το πατερικό κείμενο που ακολουθεί:

37. Ο ενάρετος άνθρωπος δεν πρέπει να πουλά την ελεύθερη γνώμη του προσέχοντας πόσα χρήματα θα πάρει, και αν ακόμη είναι πολλά όσα του δίνουν. Γιατί τα πράγματα της ζωής αυτής είναι όμοια με όνειρο, και η φαντασία που προέρχεται από τον πλούτο και άγνωστο είναι που θα καταλήξει και λίγο καιρό μόνο κρατάει.