Λευιτικόν δ) Νόμοι σχετικοί με την νομική καθαρότητα και ακαθαρσία.
Α) Καθαρά και ακάθαρτα ζώα: Όπως πολύ εύστοχα λέει ο Ωριγένης, ο διαχωρισμός αυτός μεταξύ καθαρών και ακάθαρτων ζώων έγινε ώστε «αγίαν την ψυχήν είναι εκπαιδεύων». Ο Θεός δηλαδή θέλησε να απαγορεύσει στους ισραηλίτες τη βρώση κάποιων ζώων, όχι γιατί αν τα τρώγανε θα πάθαιναν κάποιο κακό στην υγεία τους, αλλά διά μέσου της υπακοής στο άγιο θέλημά Του να προχωρήσουν πνευματικά και ενωθούν μαζί Του ως περιούσιος και άγιος λαός.
Ένας γενικός κανόνας διακρίσεως των καθαρών από τα ακάθαρτα ζώα ήταν σχιστοί όνυχες και ο μηρυκασμός. Επομένως καθαρά ζώα θεωρούνταν τα δίχηλα και μηρυκαστικά. Συνεπώς όλα τα υπόλοιπα ζώα θεωρούνταν ακάθαρτα και ακατάλληλα για φαγητό.
Τα ψάρια, όσα είχαν πτερύγια και λέπια θεωρούνταν καθαρά, ενώ αυτά που δεν διέθετα τις παραπάνω προϋποθέσεις ήταν ακάθαρτα.
Τα πτηνά ήταν κατάλληλα για φαγητό πλην των αρπακτικών. Από τα έντομα μόνο κάποια είδη ακρίδων μπορούσαν να φαγωθούν.
Γενικά, όποιος άγγιζε ή έσερνε ή πολύ περισσότερο έτρωγε ακάθαρτο ζώο γινόταν και αυτός ακάθαρτος για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ανάλογα το ύψος της αμαρτίας που διέπραττε. Ακόμη και κάποιο σκεύος ή φαγητό αν έρχονταν σε επαφή με ακάθαρτο ζώο έπρεπε να συντριφτεί ή να καεί.
Β) Ακαθαρσία και καθαρισμός των λεχώνων γυναικών: Σύμφωνα με τον Ωριγένη οι λεχώνες θεωρούνταν ακάθαρτες διότι διά της γεννήσεως μεταδίδονταν το προπατορικό αμάρτημα.
Οι γυναίκες θεωρούνταν ακάθαρτες κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρύσης τους και κατά τη διάρκεια του σαραντισμού τους μετά τη γέννα εφόσον γεννούσαν αγόρι. Αν κάποια γυναίκα γεννούσε κορίτσι, ο χρόνος του σαραντισμού της ήταν διπλάσιος, όχι για σωματικούς, αλλά για θρησκευτικούς λόγους. Διότι από τη γυναίκα εισήλθε στον άνθρωπο το προπατορικό αμάρτημα.
Μετά το τέλος του ορισμένου χρόνου της ακαθαρσίας της μετά τη γέννα, κάθε γυναίκα οδηγούνταν στο ναό όπου προσέφερε ανάλογα με την οικονομική της κατάσταση θυσία ολοκαυτώμτος στον Κύριο. Έτσι, οι πιο ευκατάστατες αφιέρωναν ένα πρόβατο ενός έτους και οι πιο οι αδύνατες οικονομικά περιστέρια ή τρυγόνια. Τη θυσία των πτωχών αφιέρωσε και η Παναγία στον Κύριο, διότι ήταν ασθενής οικονομικά.
Γ) Λέπρα: Υπήρχαν την εποχή εκείνη τρία είδη λέπρας τα οποία ήταν επικίνδυνα για την δημόσια υγεία. Η ανθρώπινη λέπρα του δέρματος η οποία πολύ αναλυτικά και τεκμηριωμένα επιστημονικά παρουσιάζεται στο 13ο κεφάλαιο του Λευτικού. Επίσης υπήρχε η λέπρα των ενδυμάτων και η λέπρα των οικιών. Αν κάποιος άνθρωπος κρίνονταν βάση της σωματικής του κατάσταση από τον ιερέα «λεπρός», τότε διώκονταν έξω της πόλεως και υποχρεώνονταν να κυκλοφορεί με σχισμένα ρούχα και με ακάλυπτη κεφαλή και φώναζε σε όποιον έβλεπε «ακάθαρτος-ακάθαρτος»· και τούτο, για να μη προσβληθεί από την ασθένεια ο περαστικός διότι η λέπρα ήταν μεταδιδόμενο νόσημα.
Αν κάποιος λεπρός θεραπεύονταν μερικώς ή ολικώς από τη πάθησή του μπορούσε να καλέσει τον ιερέα ώστε αυτός να διαπιστώσει ιδίοις όμασι τη θεραπεία του. Ευθύς αμέσως ακολουθούσε το τυπικό ιεροτελεστίας της επανένταξης του στην κοινωνία το οποίο περιγράφεται αναλυτικά στο 14ο κεφ. του Λευτικού.
Περί της λέπρας των ενδυμάτων και των σπιτιών πρέπει να τονισθεί πως αυτή δεν είχε άμεση επίπτωση στη σωματική υγεία των ανθρώπων και προέρχονταν είτε από υγρασία, είτε από παλαιότητα. Ο Θεός ήθελε να καταστήσει όμως σαφές στον εκλεκτό Του λαό, πως η φθορά και η ασθένεια προέρχονταν από την αμαρτία και προς ενθύμηση αυτού διέταξε κυρίως για θρησκευτικού λόγους τον καθαρισμό ή την καταστροφή του αντικειμένου ή της οικείας ανάλογα της σοβαρότητας της κάθε περίπτωσης. Βέβαια αυτό γίνονταν και για λόγους υγιεινής.
Άλλα είδη νομικής ακαθαρσίας: Η άσκοπη ρεύση του ανδρός η οποία δεν γίνονταν κατά τη διάρκεια συνεύρεσης με τη γυναίκα του θεωρούνταν ως ακάθαρτη πράξη. Τονίζεται ιδιαίτερα στο Λευιτικόν η αξία του ανδρικού σπέρματος, από το οποίο δημιουργείται το ανθρώπινο σώμα και ως εκ τούτου τιμωρείται η άσκοπη ρεύση αυτού. Βέβαια, ο νομοθέτης διαχωρίζει εκείνον ο οποίος πάθαινε νυχτερινή ρεύση κατά τον ύπνο του και τον έκρινε με μεγαλύτερη επιείκεια.
Το αξιοπερίεργο είναι πως ο νομοθέτης έκρινε και ως ακάθαρτο το ανδρόγυνο το οποίο φυσιολογικώς έρχονταν σε συνουσία. Τούτο το έκανε διότι δια της συνουσίας και της συλλήψεως τέκνου μεταδίδεται και το προπατορικό αμάρτημα. Βεβαίως μεγάλο αδίκημα θεωρούνταν η σεξουαλική πράξη εκτός του γάμου η οποία κρίνονταν ως πορνεία.