Στο σημερινό κήρυγμά του ο ιερεύς της ενορίας ανέπτυξε ένα σημαντικό εδάφιο της σημερνής ευαγγελικής περικοπής η οποία αναφέρονταν στη θαυματουργική θεραπεία των δύο τυφλών:
…« Ας προσέξουμε όμως ένα σημαντικό στοιχείο της θεραπείας αυτής. Πριν ανοίξει τους οφθαλμούς των δύο τυφλών τους ρώτησε αν εκείνοι πιστεύουν ότι είχε τη δύναμη να ποιήσει αυτό θαύμα. Μήπως δεν γνώριζε την καρδιά τους ως Θεός; Ασφαλώς και γνώριζε. Όμως θέλησε να ακούσει από εκείνους αυτή την ομολογία πίστεως.
Πόσο λοιπόν σημαντικό ρόλο παίζουν οι πράξεις μας αλλά και τα λόγια μας για τον Θεό;
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως αμαρτία είναι μόνο οι πράξεις όχι οι σκέψεις και τα λόγια. Την απάντηση όμως μας τη δίνει ο ίδιος ο Χριστός όταν λέει πως θα δώσουμε λόγο την ημέρα της κρίσεως για κάθε μας αργό λόγο. Γιατί; Γιατί εκ του περισσεύματος της καρδία λαλεί η γλώσσα. Ότι έχουμε μέσα μας θα εκφράσουμε και με τα λόγια μας.
Οι τυφλοί ομολογούν και λαμβάνουν τη θεραπεία. Φωνάζουν τον Χριστό και Εκείνος δεν τους γυρίζει την πλάτη.
Ας φωνάζουμε λοιπόν τον Χριστό νύχτα και ημέρα, ας ομολογούμε την πίστη μας ευκαίρως και ακαίρως…».