ΚΕ΄(25η) Σεπτεμβρίου.

• Τη ΚΕ΄(25^η) του αυτού μηνός μνήμη της οσίας Ευφροσύνης, θυγατρός Παφνουτίου του Αιγυπτίου.

        Η οσία Ευφροσύνη έζησε στην Αλεξάνδρεια κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού (408-450). Ο πατέρας της Παφνούτιος ήταν από τους πλουσιότερους άνδρες της πόλεως και η Ευφροσύνη ήταν μοναχοκόρη του. Η Ευφροσύνη ποθούσε τον μοναχικό βίο από μικρή ηλικία, αλλά ο πατέρας της αν και γνώριζε την φιλόθεη γνώμη της την μνήστευσε με ευγενή και πλούσιο άρχοντα.

        Λίγο καιρό πριν τους γάμους ο Παφνούτιος επισκέφθηκε κατά τη συνήθειά του κάποιο ανδρικό μοναστήρι της περιοχής. Η Ευφροσύνη βρίσκοντας ευνοϊκή την περίσταση, κούρεψε τα μαλλιά της και ντυμένη με ανδρικά ενδύματα παρουσιάστηκε στην μονή ως ευνούχος του βασιλέως Θεοδοσίου με το όνομα Σμάραγδος.

        Ο ηγούμενος τη δέχτηκε στη συνοδεία του και την έθεσε υπό την καθοδήγηση  του σοφού γέροντος Αγαπίου. Φλεγόμενη από αγάπη για τον Χριστό επιδόθηκε με ζήλο στους ασκητικούς αγώνες ώστε σύντομα έγινε αγνώριστη.

        Ο μισόκαλος δεν μπορούσε να χαυνώσει την ένταση της ασκήσεώς της και έτσι έριξε σε πειρασμό τους μοναχούς προκαλώντας σκάνδαλα από τη δική της φυσική χάρη. Εξαιτίας αυτού ο ηγούμενος την πρόσταξε να ησυχάζει σε απομονωμένο κελί όπου μόνον ο Αγάπιος είχε την ευλογία να την επισκέπτεται για να της κομίζει τα αναγκαία.

        Η Ευφροσύνη για τριάντα οκτώ χρόνια απηλλαγμένη από ενοχλήσεις και πειρασμούς πρόσθετε καθημερινά νηστεία στις νηστείες, αγρυπνία στις αγρυπνίες λάμποντας σαν πολύτιμος λίθος στη μονή. Στο τέλος ασθένησε.

        Ο Παφνούτιος αφ’ ότου της έχασε επισκέπτονταν συχνά το μοναστήρι αυτό. Κατά Θεία Πρόνοια έτυχε κατά την ασθένειά της να βρίσκεται εκεί. Η Ευφροσύνη τον κάλεσε στο κελί της και του είπε: «Μη λυπάσαι πλέον πάτερ, και μην αναζητείς το παιδί σου, διότι εγώ είμαι».

        Έκπληκτος ο Παφνούτιος από την απροσδόκητη ανεύρεση έπεσε στη γη άφωνος σαν νεκρός. Όταν συνήλθε κατάβρεχε το άγιο λείψανο με τα δάκρυά του  μακαρίζοντας την θυγατέρα του που απολάμβανε την ατελεύτητη μακαριότητα του παραδείσου.

        Μετά το ενταφιασμό παρέμεινε στη μονή, έγινε μοναχός και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του ως ασκητής στο κελί της Ευφροσύνης κατακλινόμενος στην ψάθα της.

        Μετά από δέκα χρόνια θεαρέστου βίου εκοιμήθη εν ειρήνη και ενταφιάστηκε στο μνήμα της θυγατέρας του.

• Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Παφνουτίου πατρός της οσίας Ευφροσύνης εν ειρήνη τελειωθέντος.
• Μνήμη του αγίου οσιομάρτυρος Παφνουτίου του αναχωρητού εν σταυρώ τελειωθέντος και των συν αυτώ πεντακοσίων τεσσαράκοντα εξ συναθλητών διαφόροις βασάνοις τελειωθέντων.
• Ανάμνησις του εν Κωνσταντινουπόλει  μεγάλου σεισμού και του θαύματος του Τρισάγιου Ύμνου.
• Μνήμη των αγίων μαρτύρων Παύλου, Τάττης και των τέκνων αυτών, Σαβινιανού, Μαξίμου, Ρούφου και Ευγενίου των εν Δαμασκώ μαρτυρησάντων.
• Μνήμη του αγίου Βυζατηνού.
• Μνήμη του οσίου πατρός ημών Θεοφίλου μητροπολίτου Εφέσου του ομολογητού.
• Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σεργίου του Ραντονέζ του θαυματουργού.
• Μνήμη της οσίας Ευφροσύνης της εν Σουζντάλ.
• Μνήμη της οσίας Δοσιθέας, γκλείστου των Σπηλαίων του Κιέβου.
• Μετακομιδή των λειψάνων του οσίου Γερμανού Καζάν. (1595)

            Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.