ΚΔ΄(24η) Σεπτεμβρίου
Τη ΚΔ΄(24η) του αυτού μηνός μνήμη της αγίας πρωτομάρτυρος και ισαποστόλου Θέκλης
Η πρωτομάρτυς αγία Θέκλα κατήγετο από το Ικόνιο της Μ. Ασίας και ήταν θυγατέρα της ευγενούς ειδωλολάτρισσας Θεοκλείας. Όταν ήταν δεκαοκτώ ετών αρραβωνιάστηκε με επιφανή νέο, άρχοντα της πόλεως, ονομαζόμενο Θάμυρι, ο οποίος την αγαπούσε με πάθος. Την εποχή εκείνη ο Απόστολος Παύλος περνώντας από το Ικόνιο φιλοξενήθηκε στον οίκο του Ονησιφόρου, δίπλα στην οικία της Θέκλας.
Η Θέκλα σαγηνευμένη από τα ουράνια λόγια, επί τρία μερόνυκτα άκουγε τον Απόστολο κρυμμένη πίσω από ένα παράθυρο.
Η Θεόκλεια και ο Θάμυρις, βλέποντάς την απορροφημένη από τους λόγους του αγνώστου ξένου να έχει λησμονήσει τελείως κάθε τι γήινο, ανήσυχοι μήνυσαν στον ηγεμόνα ότι όλη η πόλη ήταν αναστατωμένη με τα κηρύγματα αυτού του ξένου, που αποτρέπει τις παρθένους από το γάμο. Ο Παύλος συνελήφθη αμέσως και φυλακίστηκε. Την νύκτα η Θέκλα δώρισε τα χρυσά της κοσμήματα στους δεσμοφύλακες και εισήλθε στη φυλακή του Αποστόλου Παύλου. Όλη τη νύκτα άκουγε από το στόμα του μεγάλου Αποστόλου για τα μεγαλεία του Θεού και με πολλή ταπείνωση καταφιλούσε τα δεσμά του.
Όταν την επομένη την ανακάλυψαν τετρωμένη από τον θείο έρωτα να κάθεται δίπλα στο Απόστολο, οδήγησαν και τους δύο στον ηγεμόνα. Στις ερωτήσεις του η Θέκλα σιωπούσε και η μητέρα της εξοργισμένη ανεφώνησε: «Κατάκαυσε την εχθρά του γάμου στο μέσον του θεάτρου». Τότε εκείνος τον μεν Παύλο εφραγγέλωσε και τον απέλασε από το Ικόνιο, την δε Θέκλα καταδίκασε στον διά πυρός θάνατο.
Κατά το χρόνο που παιδιά και νέες μάζευαν φρύγανα για τη φωτιά η Θέκλα είδε τον Χριστό με το σχήμα του Παύλου. Όταν την έριξαν στο μέσον της φωτιάς, θεία δύναμη την ενίσχυσε και έμεινε άθικτη από τις φλόγες. Εν τω μεταξύ έπεσε δυνατή βροχή ανάμικτη με χαλάζι και η αγία βρίσκοντας ευκαιρία από τη σύγχυση του όχλου εξήλθε από την πόλη.
Οδηγημένη από τον Θεό η Θέκλα βρήκε τον Παύλο και τον ακολούθησε στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Κατά την είσοδό τους στην πόλη κάποιος νεαρός άρχοντας ονομαζόμενος Αλέξανδρος κυριευμένος από σατανικό έρωτα την εναγκαλίσθηκε στο μέσον της αγοράς και την καταφιλούσε. Η Θέκλα προσπαθώντας να αμυνθεί του ξέσχισε την χλαμύδα και πέταξε το στεφάνι από την κεφαλή του. Για να αποπλύνει την δημόσια καταισχύνη του ο Αλέξανδρος την παρέδωσε στον ανθύπατο ως ιερόσυλη και η αγία καταδικάστηκε σε θηριομαχία στο στάδιο.
Οι δήμιοι εξαπέλυσαν εναντίον της αρκούδες και λέοντες. Μία άγρια λέαινα στάθηκε δίπλα στην μάρτυρα και από σεβασμό προς την παρθενία της δεν άφηνε τα άλλα θηρία να την πλησιάσουν.
Τότε ο ηγεμών διέταξε να τη ρίξουν στη λίμνη με τις μεγάλες φώκιες. Η Θέκλα βιάστηκε να πέσει μόνη της στο νερό λέγοντας: Ιδού καιρός για να βαπτιστώ. Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Τη στιγμή που η αγία βυθίστηκε στα ύδατα άνωθεν δύναμη εν είδη πυρός νέκρωσε τις φώκιες και νεφέλη φωτεινή κάλυψε την γυμνότητα της νύμφης του Χριστού.
Τέλος την έριξαν δεμένη ανάμεσα σε δύο ταύρους, τους οποίου κατάκαιαν με πυρακτωμένα σίδερα για να εξαγριωθούν. Καθώς αυτοί αναπήδησαν από τους πόνους το πυρ μεταδόθηκε στα σχοινιά, τα έκαυσε και η μάρτυς βρέθηκε απελευθερωμένη. Θαυμάζοντας ο ηγεμών όσα έβλεπε ευλαβήθηκε την αγία και την απέλυσε.
Μόλις η αγία έμαθε ελεύθερη πλέον πως ο Παύλος βρίσκονταν στα Μύρα της Λυκίας, κούρεψε τα μαλλιά της και ντυμένη με ανδρικά φορέματα έφυγε προς συνάντησή του. Με την προτροπή εκείνου έφυγε για το Ικόνιο για να κηρύξει το Ευαγγέλιο ελεύθερη πλέον διότι ο Θάμυρις είχε πεθάνει. Αλλά επειδή έβλεπε τη μητέρα της αμετάθετη στην ασέβεια να κωφεύει στους λόγους της, εγκατέλειψε την πατρίδα της και αναχώρησε για την Σελεύκεια.
Εκεί στο όρος του Καλαμώνος, ένα μίλι έξω από την πόλη βρήκε σπήλαιο, όπου έζησε ως ασκήτρια εβδομήντα δύο χρόνια, ως το τέλος της ζωής της, υπομένοντας με ανδρεία τις επιθέσεις των δαιμόνων. Οι αρετές και τα θαύματα που επιτελούσε την έκαναν γνωστή παντού και πολλού την επισκέπτονταν για να λάβουν την ιατρεία της ψυχής και του σώματος.
Οι δωρεάν θεραπείες των ασθενών προκάλεσαν τον φθόνο των ιατρών της Σελεύκειας οι οποίοι έστειλαν ασελγείς νέους να την ατιμάσουν. Η Θέκλα ήταν τότε ενενήντα χρονών και τους είπε με πραότητα: «Εγώ μεν είμαι ταπεινή γραία, περιμένετε όμως λίγο όμως τέκνα μου και θα δείτε τη δόξα του Θεού». Και υψώνοντας τα χέρια της ζήτησε από τον Θεό να την λυτρώσει από τα χέρια τους. Τότε ο βράχος που βρίσκονταν μπροστά τους άνοιξε και η αγία εισήλθε στη ρωγμή του και έκλεισε πάλι για να γίνει ο τόπος της αιώνιας κατοικίας της.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου πατρός ημών Κωπρίος.
- Μνήμη της ευρέσεως της θαυματουργού εικόνος της υπεραγίας Θεοτόκου της Μυρτιδιωτίσσης.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Αβραμίου, ηγουμένου της εν Μιρόζα μονής του Σωτήρος.
- Μνήμη του οσίου πατρός ημών Νικάνδρου του εν Πσκωφ.
- Μνήμη του οσιομάρτυρος Γαλακτίωνος του εν Βόλογκντα.
- Μνήμη του αγίου Στεφάνου Β΄Νεμάνια του «Πρωτοστεφούς» βασιλέως της Σερβίας, του μετονομασθέντος Σίμωνος κατά το μοναχικόν σχήμα.
- Μνήμη του αγίου Βλαδισλάβου, βασιλέως Σερβίας και του αγίου πρίγκιπος Δαβίδ.
- Μνήμη του οσίου πατρός ημών Σιλουανού του Αθωνίτου.
Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.