- Τη εικοστή τετάρτη του αυτού μηνός, μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Αρέθα και των συν αυτώ, ιδίως δε της αγίας γυναικός, της εν φλοξί πυρός, ιδίως δε της αγίας γυναικός, της εν φλοξί πυρός τελειοθείσης μετά του βρέφους αυτής, του επιρρίψαντος εαυτό εις την φλόγαν.
Επί βασιλείας Ιουστίνου (518-527), βασίλευε στην Αξώμη της Αιθιοπίας ο άγιος βασιλεύς Ελεσβαάν. Στο γειτονικό βασίλειο της Ομηρήτιδος στην Ευδαίμονα Αραβία, η εξουσία ήταν στα χέρια ενός άνδρα σκληρόκαρδου και πολεμαχαρούς, του Δου- Νοουάς, ο οποίος είχε ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό λαμβάνοντας το όνομα Γιουσούφ, και ο οποίος δεν έπαυε τις επιδρομές εναντίον του χριστιανικού βασιλείου της Αιθιοπίας. Μετά από λαμπρές νίκες κατόρθωσε να το υποτάξει. (518). Μετά από κάποια χρόνια όμως ο Δου-Νουάς κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο στρατό και άρχισε επιδρομές εναντίον των χριστιανικών πόλεων που βρίσκονταν στο βασίλειό του για να εξοντώσει όσους αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν και να ποδοπατήσουν τον ζωοποιό Σταυρό.
Κατευθύνθηκε τότε προς την πόλη Ναζράν (Νεγράν) της βορείου Υεμένης, όπου εκεί ηγεμόνας ήταν ο Αρέθας, ένας σοφός και όσιος γέροντας με κατάλευκη γενειάδα, του οποίου όλοι γνώριζαν και σέβονταν την ενάρετη βιωτή. Άρχισε να πολιορκεί την πόλη του Αρέθα. Προς μεγάλη του όμως έκπληξη διαπίστωσε ότι αντί να τους πτοήσουν οι απειλές του ενδυνάμωναν τον ζήλο των χριστιανών να θυσιασθούν για τον Χριστό. Φοβούμενος ότι μια παρατεταμένη πολιορκία θα του απέφερε πολλές απώλειες, αποφάσισε να αλλάξει τακτική και να μεταχειρισθεί ένα τέχνασμα. Με κολακείες και ψευδείς υποσχέσεις κατόρθωσε ο πανούργος να πείσει τους προύχοντες να του επιτρέψουν να μπει στην πόλη με μικρή συνοδεία για μια εθιμοτυπική καθ’ ότι ήταν ηγεμόνας της περιοχής. Ευπροσήγορος και χαμογελαστός ο Δυο-Νουάς επέδειξε ασυνήθιστη ευγένεια και έπλεξε το εγκώμιο της πόλεως, για τον πλούτο, την ευημερία και την ομόνοια. Την επομένη το πρωί άνοιξαν όταν άνοιξαν οι πύλες για να εξέλθουν οι προύχοντες της πόλεως με επικεφαλή τον Αρέθα, ο Δου-Νουάς διέταξε να τους συλλάβουν όλους. Εκμεταλλευόμενος τη σύγχυση των κατοίκων, οι στρατιώτες του εισήλθαν στην πόλη, την κατέλαβαν και την λεηλάτησαν εν ριπή οφθαλμού. Η οργή του τυράννου ξέσπασε στην αρχή κατά του επισκόπου της πόλεως Παύλου ο οποίος είχε αποβιώσει δύο χρόνια πριν. Ο Δου-Νουάς βεβήλωσε τον τάφο και κατόπιν διέταξε να καούν ζωντανοί όλοι οι ιερείς, μοναχοί και μοναχές, τετρακόσιοι εβδομήντα επτά τον αριθμό. Μετά ήρθε η σειρά εκατόν είκοσι επτά ευλαβών λαϊκών των οποίων έτμησε την κεφαλή. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά μιας πλούσια χήρας αρχόντισσας, την οποία δοκίμασε πρώτα να πείσει με υποσχέσεις και κατόπιν με απειλές των πιο φρικτών βασανιστηρίων. Βλέποντας τον τύραννο να προσβάλλει την μητέρα της, η κόρη της όρμησε καταπάνω του και τον έπτυσε στο πρόσωπο. Έξαλλος από θυμό ο τύραννος διέταξε να αποκεφαλίσουν επί τόπου τη δωδεκάχρονη κόρη και άκρον άωτον ωμότητος, ανάγκασε τη μητέρα της να πιει σ’ ένα κύπελλο από το αίμα της κόρης της πριν την αποκεφαλίσουν.
Την επόμενη ο Δου-Νουάς κάθισε σε θρόνο υπερυψωμένο και διέταξε να παρουσιασθεί ενώπιόν του ο άγιος Αρέθας και οι τριακόσιοι σαράντα σύντροφοί του. ο Αρέθας ήταν τόσο γέρος και τόσο καταβεβλημένος από τα δεινά που έπληξαν τους συμπολίτες τους, ώστε χρειάστηκε να τον μεταφέρουν στα χέρια μέχρι τον τόπο της ανάκρισης. Ο άγιος εμψύχωσε τους συντρόφους του και όλοι μαζί εν ενί στόματι τον διαβεβαίωσαν ότι η αγάπη που τους είχε ενώσει στον πρόσκαιρο αυτό βίο παρέμεινε ακατάλυτη μέχρι θανάτου.
Βλέποντας την ακλόνητη απόφασή τους, ο τύραννος εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια να τους μεταστρέψει και να τους κάνει να αρνηθούν την πίστη και διέταξε να τους οδηγήσουν κοντά στο ποτάμι και να τους αποκεφαλίσουν. Αφού προσευχήθηκαν για τελευταία φορά, αντάλλαξαν τίμιο ασπασμό, όπως κάνουν οι ιερείς όταν ετοιμάζονται να μεταλάβουν των Τιμίων δώρων και πρώτος ο Αρέθας ετμήθη την κεφαλή. Οι υπόλοιποι έχρησαν ευλαβικά το μέτωπό τους με το αίμα του αγίου και έμπλεοι χαράς έτειναν τον τράχηλο στους δημίους.
Λίγες ώρες αργότερα έφθασε στο χώρο του μαρτυρίου μια γυναίκα μαζί με το τριετές βρέφος της για να χρισθεί και εκείνη με λίγες σταγόνες από το αίμα των μαρτύρων. Οι στρατιώτες την συνέλαβαν και την οδήγησαν στον τύραννο, ο οποίος διέταξε να καεί ζωντανή. Ο τύραννος συγκινημένος από τα κλάματα του μικρού αγοριού το πήρε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να το παρηγορήσει. Το ρώτησε τι επιθυμούσε πιο πολύ και προς μεγάλη του έκπληξη το άκουσε ψελλίζει ότι ήθελε να συμμερισθεί το μαρτύριο της μητέρας του. «Μα τι είναι μαρτύριο;» το ρώτησε ο τύραννος. «Μαρτύριο είναι να πεθάνεις για τον Χριστό ώστε εκ νέου να ζήσεις». «Ξέρεις όμως ποιος είναι ο Χριστός;». «Έλα στην Εκκλησία και θα σου τον δείξω», απάντησε με παρρησία το βρέφος.
Όταν είδε να ρίχνουν τη μητέρα του στη φωτιά δίχως δισταγμό ξέφυγε με μιας από την αγκαλιά του τυράννου, έτρεξε στη φωτιά και δίχως δισταγμό εισήλθε στις φλόγες του πυρός για να βρει τη μητέρα του και να ενωθούν μαζί με το Χριστό.
Μετά από αυτά τα γεγονότα ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Ελεσβαάν εκστράτευσε κατά του Δου-Νουάς και με τη βοήθεια του Θεού και τις προσευχές του πατριάρχου Αλεξανδρείας Αστέριου κατάφερε να νικήσει τον στρατό του τυράννου και να εγκαταστήσει στην πόλη Ναζράν επίσκοπο και να κτίσει νέους ναούς με την περιουσία που είχε αφήσει ο Αρέθας.
- Τη αυτή ημέρα η αγία μάρτυς Σεβαστιανή ξίφει τελειούται.
- Οι άγιοι μάρτυρες Μάρκος, Σωτήριχος και Ουαλεν΄τινος, κατά γης συρόμενοι τελειούται εν Μικρά Ασία.
- Ο άγιος ιερομάρτυς Ακάκιος, ο Πρεσβύτερος ξίφει τελειούται.
- Ο άγιος μάρτυς Νερδών πυρί τελειούται.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Αρέθα της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου.
- Μνήμη των οσίων Σισώη και Θεοφίλου του Σιωπηλού της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου.
- Μνήμη του οσίου Ιωάννου του Εγκλέιστου εν Πσκώφ.
Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ,