- Τη εικοστή Τρίτη του αυτού μηνός, μνήμη του αγίου αποστόλου και πρώτου επισκόπου Ιεροσολύμων Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλιά της μητρός του και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του, ώστε όλοι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο».
Από την παιδική του ηλικία έζησε με πολύ άσκηση και εγκράτεια. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο δεν έτρωγε τίποτε από όσα έχουν μέσα τους πνοή ζωής. Ξυράφι δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο νόμος για όσους αφιερώνονται στον Θεό. Ποτέ του δεν λούζονταν και δεν χρίονταν με έλαιο, προκρίνοντας την μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι ομοφώνως εξέλεξαν τον δίκαιο Ιάκωβο πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων. Ο Ιάκωβος μόνος εισέρχονταν στα Άγια των Αγίων της Καινής Διαθήκης, όχι μια φορά τον χρόνο όπως έπραττε ο αρχιερεύς των Ιουδαίων, αλλά κάθε μέρα για να τελέσει τα άγια τα Μυστήρια. Ενδεδυμένος ύφασμα λινό, εισέρχονταν μόνος του στον ναό και επί ώρες στεκόταν γονυπετής πρεσβεύοντας υπέρ του λαού και της σωτηρίας του κόσμου, σε βαθμό που τα γόνατά του έγιναν σκληρά σαν πέτρες.
Προήδρευσε της Αποστολικής Συνόδου, στην οποία πρότεινε οι εθνικοί να μην επιβαρύνονται με επιταγές του παλαιού νόμου ως εκ τούτου να μην περιτέμνονται. Συνέταξε επίσης την επιστολή που φέρει το όνομά του στην Αγία Γραφή. Στην επιστολή αυτή διορθώνει όλους εκείνους που θεωρούν τον Θεό ως αιτία κακών: «Ο γαρ Θεός απέιραστος εστί κακών, πειράζει δε ουδένα, έκαστος δε πειράζεται υπό τις ιδίας επιθυμίας εξελκόμενος και δελεαζόμενος». (Ιακ. 1, 13-14). Προτρέπει επίσης τους χριστιανούς να μην αρκούνται στην ομολογία της πίστεως, αλλά να συνδυάζουν αυτή με έργα αρετής: «Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστί, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί (Ιακ. 2,26).
Κατά το 62, Η Ιουδαία βρισκόταν σε αταξία και αναρχία μετά τον θάνατο του ηγεμόνος Φήστου. Οι Εβραίοι που είχαν αποτύχει στο να θανατώσουν τον Παύλο, στράφηκαν κατά του Ιακώβου, του οποίου η φήμη ως δικαίου έκανε τον λαό να εμπιστεύεται το κήρυγμά του. Πλήρης υποκρισίας παρουσιάστηκαν τότε στον επίσκοπο Ιεροσολύμων και του είπαν: «Σε παρακαλούμε, εσύ που είσαι δίκαιος και αμερόληπτος, να προτρέψεις τον λαό που σύντομα θα συναθροισθεί για το Πάσχα να μην υποπέσει σε πλάνη σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού. Σε παρακαλούμε να ανέλθεις στο πτερύγιο του ναού, ώστε να σε βλέπει και να σε ακούει όλος ο λαός, και οι εθνικοί ακόμη που θα συγκεντρωθούν για την εορτή. Από κει ψηλά θα μας πεις δίκαιε σε τι να πιστέψουμε, διότι ο λαός πλανάται και ακολουθεί τον Ιησού τον σταυρωθέντα. Φανέρωσέ μας ποιος είναι αυτός ο Ιησούς». Ο δε Ιάκωβος απάντησε: «Γιατί με ρωτάτε για τον Υιό του Ανθρώπου; Εκείνος κάθεται τώρα στον ουρανό, δεξιά της Δυνάμεως του Πατρός Του και θα έλθει πάλι καθεζόμενος επί νεφελών για να κρίνει με δικαιοσύνη όλη την οικουμένη». Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν στα λεγόμενα του Ιακώβου. Οι γραμματείς όμως τρίζοντας τα δόντια τους φώναξαν: «Ως και ο δίκαιος επλανήθη!». Έτρεξαν στο πτερύγιο του ναού και έριξαν καταγής τον Δίκαιο για να πληρωθεί το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου: «Άρωμεν τον δίκαιον, ότι δύσχρηστος ημίν εστί». (Ησ. 3,10).
Παρά το ύψος από το οποίο έπεσε ο Ιάκωβος δεν σκοτώθηκε πέφτοντας και οι Ιουδαίοι άρχισαν να τον λιθοβολούν. Ο άγιος σηκώθηκε και γονατίζοντας ανέκραξε προς τον Θεό λέγοντας: «Σε ικετεύω Θεέ μου και Πατέρα Επουράνιε, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν». Εκείνη τη στιγμή ένας Ιουδαίος πήρε το ξύλο με το οποίο στράγγιζαν τα υφάσματα, το κτύπησε στο κεφάλι και έτσι ο Ιάκωβος ο Δίκαιος ετελεύτησε προς τα ουράνια σκηνώματα. Τόση ήταν η φήμη της δικαιοσύνης του αγίου Ιακώβου, ώστε πολλοί σκεπτικιστές Εβραίοι θεώρησαν τον μαρτυρικό του θάνατο την αιτία της πολιορκίας και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ το έτος 70.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Ιγνατίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
- Μνήμη του οσίου πατρός ημών Μακαρίου του Ρωμαίου.
- Ο όσιος πατήρ ημών Πετρώνιος εν ειρήνη τελειούται.
- Μνήμη των αγίων δύο παίδων, εις πυρ κατά γης στρωθέν, τρέχειν αναγκασθέντων.
- Ο όσιος Νικηφόρος, κτίτωρ της Μονής των Χαρσιανών εν ειρήνη τελειούται.
- Τη αυτή ημέρα, μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του αγίου Ιακώβου του Μποροβίτσι (Βοροβίας), του Θαυματουργού εν Νόβγκοροντ.
Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ, ελέησον ημάς. Αμήν.