ΚΒ΄(22α) Οκτωβρίου.

• Τη εικοστή Δευτέρα του αυτού μηνός , μνήμη του οσίου πατρός ημών και ισαποστόλου Αβερκίου, επισκόπου Ιεραπόλεως του θαυματουργού.

        Ο όσιος Αβέρκιος ήταν επίσκοπος της Ιεραπόλεως στη Φρυγία Σαλουταρία (δυτικό μέρος της Μικράς Ασίας) επί βασιλείας του αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου (161-180). Ο αυτοκράτορας διέταξε να τελεσθούν λαμπρές εορτές προς τιμήν των θεών και υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να λάβουν μέρος, ώστε να ξεχωρίσει τους χριστιανούς.

        Την ώρα που οι κάτοικοι της Ιεραπόλεως προσέφεραν θυσίες και επιδίδονταν στη συνήθη κραιπάλη των ειδωλολατρικών εορτών, ο Αβέρκιος αποσύρθηκε μόνος στην οικία του και με δάκρυα προσευχόταν στον Κύριο να ελεήσει τον λαό που ζούσε μέσα στην άγνοια. Είδε τότε οπτασία και έλαβε παρά αγγέλου την εντολή να κατακρημνίσει τους βωμούς του Απόλλωνος και των άλλων θεών των ειδωλολατρών. Αμέσως σηκώθηκε και μέσα στη νύχτα γκρέμισε τα άψυχα είδωλα.

        Την επόμενη μέρα όταν ειδωλολάτρες είδαν τους ειδωλολατρικούς βωμούς γκρεμισμένους, θέλησαν να πιάσουν τον Αβέρκιο και να τον θανατώσουν. Ο Αβέρκιος όχι μόνο δεν έφυγε αλλά με παρρησία κήρυττε στην αγορά την αληθή πίστη.

        Το θάρρος του ερέθισε ακόμη περισσότερο την οργή του όχλου, όμως η θαυματουργική ίαση τριών δαιμονισμένων, την οποία επιτέλεσε ο άγιος χρησιμοποιώντας το ραβδί με το οποίο είχε γκρεμίσει τα είδωλα κατεύνασε τα πλήθη. Οι λόγοι του Αβέρκιου έπεισαν πεντακόσια άτομα, τα οποία ασπάσθηκαν την πίστη στον Σωτήρα Χριστό και βαπτίστηκαν την ίδια μέρα.

        Τα θαύματα που επιτελούσε ο Αβέρκιος ήταν τόσα πολλά και τόσο θαυμαστά, ώστε η φήμη του έφτασε μέχρι τον αυτοκράτορα. Ο Αυρήλιος τότε διέταξε να τον φέρουν στην Ρώμη γιατί η κόρη του η οποία ετοιμαζόταν να παντρευτεί βασανίζονταν από δαιμόνιο.

        Όταν έφτασε στη Ρώμη τον οδήγησαν αμέσως στα ανάκτορα, όπου τον περίμενε με αγωνία η γυναίκα του αυτοκράτορα η Φουστίνα. Τον πήγε στην κόρη της, η οποία όταν τον είδε κατελήφθη από βίαιους σπασμούς. Μιλώντας το δαιμόνιο με τη φωνή της, ικέτευσε τον δούλο του Θεού να μην το βασανίσει άλλο και να το επιτρέψει να γυρίσει στη Φρυγία απ’ όπου ήρθε. Ο Αβέρκιος του το επέτρεψε, το διέταξε όμως να πάρει μαζί του ένα πελώριο ειδωλολατρικό  βωμό όπερ και εγένετο μπροστά στα έκπληκτα μάτια πολλών ρωμαίων.

        Η αυτοκράτειρα τον ικέτευσε να τον ανταμείψει  πλουσιοπάροχα με χρυσό και άργυρο, όμως ο Αβέρκιος αρνήθηκε. Έμεινε κάποιο διάστημα στη Ρώμη για να ενισχύσει τους χριστιανούς της πόλεως, κατόπιν έφυγε για τη Συρία. Έφτασε πρώτα στην Αντιόχεια και κατόπιν στην Απάμεια όπου αγωνίστηκε νικηφόρα  κατά της αιρέσεως του Μαρκίωνος. Από κει πέρασε στον Ευφράτη ποταμό, έφθασε στη Νίσιβη και διέσχισε όλη την Μεσοποταμία διώκοντας την αίρεση αυτή. Για τις μεγάλες του αυτές περιοδείες  πήρε τον τίτλο του» ισαποστόλου».

        Μετά από πολυετείς περιοδείες επέστρεψε στην γενέτειρά του, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. Συνέταξε ένα εγχειρίδιο πνευματικής καθοδηγήσεως προς χρήσιν του κλήρου της επισκοπής του. έχοντας προετοιμάσει την διαδοχή του αποσύρθηκε να προσευχηθεί  σε όρος υψηλό, εκεί έκανε να αναβλύσει θαυματουργικώς πηγή θερμού ύδατος και εδέχθη την αποκάλυψη της τελευτής του. Σε ηλικία 72 ετών κατήλθε από το όρος και ετοίμασε τον τάφο του, κοντά στον βωμό που μετέφερε το δαιμόνιο και έβαλε να σκαλίσουν επιγραφή, η οποία σώζεται μέχρι τις μέρες μας σ’ ένα μουσείο της Ρώμης:

        «Εκλεκτής πόλεως πολίτης τοδ’ εποίησα ζων, ιν έχω καιρώ σώματος ένθα θέσιν, τουνομ’ Αβέρκιος ο ων μαθητής ποιμένος αγνού, ος βόσκει προβάτων αγέλας όρεσιν πεδίοις τε….» (απόσπασμα αυτής)

        Έχοντας ολοκληρώσει τις προετοιμασίες του, ο όσιος Αβέρκιος συγκέντρωσε τους δικούς του και υψώνοντας τα μάτια του προς τον ουρανό εκοιμήθη για να συγκαταλεχθεί μετά του χορού των αγγέλων και των αγίων.

• Μνήμη των επτά παίδων εν Εφέσω Μαξιμιλιανού, Ιάμβλιχου, Μαρτινιανού, Διονυσίου, Αντωνίου, Εξακουστωδιανού και Ιωάννου.
• Μνήμη των αγίων μαρτύρων Αλεξάνδρου επισκόπου, Ηρακλείου, Άννης, Ελισάβετ, Θεοδότης και Γλυκερίας.
• Ο όσιος Ρούφος εν ειρήνη τελιούται.
• Ο όσιος Λωτ εν ειρήνη τελιούται.
• Τη αυτή ημέρα μνήμη των οσίων Θεοδώρου και Παύλου του Ροστώφ.
• Μνήμη του θαύματος της εικόνος της Θεοτόκου του Καζάν και της απελευθερώσεως της Μόσχας από την πολωνική κατοχή.

Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ, ελέησον ημάς. Αμήν.