Ισαάκ.

Ο Ισαάκ ήταν γιος του Αβραάμ. Το όνομά του σημαίνει γέλιο, διότι η μητέρα του Σάρα γέλασε μόλις ενημερώθηκε πως επρόκειτο να κυοφορήσει διότι ήταν μεγάλη σε ηλικία.

Ο Ισαάκ παρέμεινε άτεκνος για 20 έτη. Κι όμως «εδέετο» στον Θεό να λυθεί η ατεκνία του. Με αυτό τον τρόπο ο Θεός θέλει να μας διδάξει το όφελος της επιμονής στην προσευχή.

Όταν η Ρεβέκκα έμεινε έγκυος, ένας μεγάλος πόλεμος σκιρτημάτων ξέσπασε μέσα της σε σημείο να νομίσει πως θα απέβαλλε. «Δύο έθνη...δύο λαοί εκ της κοιλίας σου» της είπε ο Θεός. Οι Ισραηλίτες και οι Εδωμίτες.

Όταν γεννήθηκε ο Ιακώβ κρατούσε την πτέρνα του Ησαύ, που σημαίνει πως επρόκειτο να γίνει υποσκελιστής και αντικαταστάτης του.

Αναφέρεται,πως ο Ισαάκ αγαπούσε τον Ησαύ λόγω του ότι γεννήθηκε πρώτος και ότι ήταν κυνηγός. Η δε Ρεβέκκα αγαπούσε περισσότερο τον Ιακώβ λόγω παρορμήσεων του Θεού. Αν και ήταν δίκαιοι άνθρωποι εντούτοις είχαν ανθρώπινες αδυναμίες.

Ο Ησαύ μια μέρα, γυρνώντας από το κυνήγι ήταν κατάκοπος και ο Ιακώβ είχε μαγειρέψει φακή. Λαίμαργος ο Ησαύ ζήτησε να φάει και ο Ιακώβ για να του δώσει από το φαγητό του, τού ζήτησε τα πρωτοτόκια. Αυτό συνεπάγεται σε διπλάσια μερίδα στην κληρονομιά και στην αρχηγία της πατριαρχικής οικογένειας. Ο Ησάυ χάριν της στιγμιαίας βουλιμίας πούλησε τα πρωτοτόκιά του αντί πινακίου φακής!

Ο Ησαύ παντρεύτηκε δύο χαναναίες πράγμα που πίκρανε τον Ισαάκ. Παρόλα αυτά όταν γέρασε και πλησίαζε στον θάνατο κάλεσε τον πρωτότοκο γιο του τον Ησάυ δια να τον ευλογήσει. Πρόκειται περί της Αβραμιαίας ευλογίας υπό του Θεού.

Η Ρεβέκκα όμως προφανώς φωτισμένη υπό του Θεού στέλνει τον Ιακώβ αντί του Ησαύ για να ευλογηθεί εκείνος. Για να φανεί δασύτριχος του έβαλε στα χέρια κατσικίσιο μαλί.  Ο Ισαάκ παρότι ανακαλύπτει στο τέλος την απάτη επικυρώνει και δεν καταργεί την ευλογία του Ιακώβ δεχόμενος αυτήν ως οικονομία του Θεού.

Είναι αλήθεια πως και η Ρεβέκκα αλλά και ο Ιακώβ αμάρτησαν εξαπατώντας τον Ισαάκ. Δια τούτο τιμωρήθηκαν υπό του Θεού. Η μεν Ρεβέκκα δια της 20ετούς ξενιτείας του Ιακώβ τον οποίο δεν ξαναείδε, ο δε Ιακὠβ δια της αυτού ξενιτείας.

Πέθανε σε ηλικία 180 ετών στη Χεβρών, και εκεί οι γιοι του τον έθαψαν (Γένεση 35:27-29). Η Καινή Διαθήκη αναφέρει συχνά τον Ισαάκ και τη ζωή του: η προσφορά του ως θυσία από τον Αβραάμ (Ιάκωβος 2:21), η αναφορά του Ιησού ως άνθρωπος πίστης (Λουκάς 20:37), όπως και στην επί του Όρους ομιλία (Ματθαίος 8:11). Επίσης στις επιστολές προς Ρωμαίους (9:7), και προς Γαλάτας (4:28). Αναφέρεται και στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:17,18).

Ο Ισαάκ ήταν άνθρωπος πίστεως και εμπιστοσύνης προς το Θεό. Ο δε χαρακτήρας του ήταν ήπιος και ειρηνικός.