ΙΒ΄(12η) Οκτωβρίου.

• Τη δωδεκάτη του αυτού μηνός, μνήμη των αγίων μαρτύρων Πρόβου, Ταράχου και Ανδρονίκου.

        Οι άγιοι μάρτυρες έζησαν επί Διοκλητιανού (304). Ο Τάραχος ήταν σε προχωρημένη ηλικία και κατάγονταν από την Κλαυδιούπολη της Ισαυρίας ήταν Ρωμαίος πολίτης και είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών στον αυτοκρατορικό στρατό, ο δε Ανδρόνικος ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας της Εφέσου. Όταν μαθεύτηκε ότι ήταν χριστιανοί, τους συνέλαβαν στην Πομπηιούπολη και τους έφεραν ενώπιον του διοικητού της Κιλικίας Μαξίμου στην Ταρσό, κατόπιν στην Μοψουεστία και τέλος στην πόλη Ανάζαρβο.

        Ο Τάραχος έμεινε ακλόνητος στην πίστη, παρά τις απειλές του διοικητού, ο οποίος  χωρίς κανέναν οίκτο διέταξε παρά την ηλικία του να του σπάσουν τη σιαγόνα. Ο Πρόβος ζήτησε όταν ήρθε η σειρά του να μην καθυστερούν με περιττές ανακρίσεις και να περάσουν κατευθείαν στο μαρτύριο. Τον μαστίγωσαν ανελέητα με βούνευρα και όταν ο δικαστής τον προέτρεψε να λυπηθεί τον εαυτό του, εκείνος απάντησε: «Τούτο το αίμα νομίζω ό τι είναι μύρο ή έλαιο με το οποίο αλείφομαι προς τους αγώνες και γίνομαι προθυμότερος!».

        Τον Ανδρόνικο που ήταν νεώτερος τον κρέμασαν στο ικρίωμα, χάραξαν τα πόδια του με κοφτερές λάμες, έκαψαν τα πλευρά του και μετά έριξαν αλάτι στις πληγές του.

        Λίγες μέρες αργότερα, έφεραν και πάλι του αγίους μάρτυρες ενώπιον του δικαστού. Τον Τάραχο τον κρέμασαν ανάποδα πάνω από ένα μαγκάλι που έβγαζε πυκνό καπνό. Κατόπιν έχυσαν στα ρουθούνια του ένα στυφό μίγμα από ξίδι, αλάτι και σινάπι και μετά τον έριξαν στη φυλακή. Επειδή ο Πρόβος  χλεύαζε τα είδωλα και όσους τα προσκυνούν, τον άπλωσαν σε πυρακτωμένα σίδερα. Έγδαραν το τριχωτό της κεφαλής του και τοποθέτησαν πάνω στο κρανίο του αναμμένα κάρβουνα, μετά του έκοψαν τη γλώσσα. Και ο Ανδρόνικος με τη σειρά του υπεβλήθη σε βασανιστήρια. Την ώρα που διά της βίας έβαζαν στο στόμα του ειδωλόθυτα και κρασί, περιγελούσε την ανοησία του δικαστού, που νόμιζε ότι έτσι θα τον πτοούσε, λέγοντας πως για τους χριστιανούς μόνο η εκούσια αποστασία αποτελεί ήττα και καταισχύνη.

        Τέλος ο Μάξιμος οργάνωσε θηριομαχία με αποκορύφωμα του θεάματος την εκτέλεση των τριών μαρτύρων. Ανήμποροι να περπατήσουν εξαιτίας των βασανιστηρίων που είχαν υποστεί, οι τρεις μάρτυρες μεταφέρθηκαν στο κέντρο της αρένας και παραδόθηκαν στα άγρια θηρία που είχαν ήδη κατασπαράξει πολλά θύματα. Παρά πάσαν προσδοκία η φονική αρκούδα πλησίασε και άρχισε ήρεμα να γλύφει τις πληγές του Ανδρόνικου, ενώ η λέαινα σαν ήρεμο αρνάκι άφηνε τον τάραχο να την σέρνει από το αυτί.

        Έξαλλος από θυμό μπροστά σ’ αυτό το θέαμα διέταξε τους μονομάχους να κατακόψουν τους τρεις αθλητές του Χριστού στη μέση του αμφιθεάτρου. Όταν έπεσε το σκοτάδι, θεία παρέμβαση, οι χριστιανοί κατόρθωσαν να ξεγελάσουν τους φρουρούς, πήραν τα άγια λείψανα των τριών μαρτύρων και τα ενταφίασαν σε ένα σπήλαιο στο βουνό.

• Τη αυτή ημέρα μνήμη της αγίας μάρτυρος Δομνίνης.
• Η αγία μάρτυς Αναστασία, η παρθένος ξίφει τελειούται.
• Ο όσιος Θεόδοτος επίσκοπος Εφέσου εν ειρήνη τελειούται.
• Η αγία μάρτυς Μαλφεθά, τοξευθείσα τελειούται.
• Η αγία μάρτυς Ανθία εν χαλκώ πυρακτωθέντι βληθείσα τελειούται.
• Οι άγιοι μάρτυρες Ιουβεντίνος και Μάξιμος ξίφει τελειούνται.
• Μνήμη του ευγνώμονος ληστού.
• Ο όσιος Ιάσων επίσκοπος Δαμασκού εν ειρήνη τελειούνται.
• Οι άγιοι Ανδρόνικος και Διόδωρος πυρί τελειούνται.
• Μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Θεοσεβίου και Αρσινοΐτου του εν Κύπρω.
• Μνήμη του οσίου Επίκτητου του θαυματουργού του εν Κύπρω.
• Μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Συμεών του Νέου Θεολόγου.
• Τη αυτή ημέρα μνήμη των οσίων Αμφιλοχίου, Ταρασίου και Μακαρίου της Γλουσίτσα.
• Μνήμη του αγίου νέου ιερομάρτυρος Ιουβεναλίου αρχιεπισκόπου Ριαζάν.

Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ, ελέησον ημάς. Αμήν.