ΙΑ΄Δεκεμβρίου. (άρθρο υπό επεξεργασία)

• Τη ενδεκάτη του αυτού μηνός μνήμη του οσίου πατρός ημών Δανιήλ του Στυλίτου.

Ο όσιος πατήρ ημών Δανιήλ καταγόταν από ένα μικρό χωριό  κοντά στα Σασόματα της Συρίας. Η μητέρα του για πολλά χρόνια άτεκνη, απέκτησε τον Δανιήλ με τις προσευχές της  μετά από μια φωτεινή οπτασία, σημείο της δόξας που επιφυλασσόταν για το τέκνο της. Όταν έκλισε τα πέντε του χρόνια, οι γονείς του τον οδήγησαν σε ένα μοναστήρι για να τον αφιερώσουν στον Θεό. Έλαβε τότε το όνομα Δανιήλ, αφού ο ηγούμενος του μοναστηριού κατά τύχη άνοιξε τη Γραφή στις προφητείες του προφήτου Δανιήλ. Δεν έγινε όμως δεκτός στη μονή εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του.

Όταν έγινε δώδεκα χρονών, άκουσε τη μητέρα του να του λέει: «Τέκνον μου, τω Θεώ αφιέρωσά σε». Έτσι ο νεαρός Δανιήλ εγκατέλειψε την οικία του και εκλιπαρώντας τον ηγούμενο μιας μονής, έγινε δεκτός στην αδελφότητα, προοδεύοντας σύντομα σε όλες τις αρετές.

Κάποτε ο ηγούμενος εκλήθη στους Αγίους Τόπους σε σύνοδο που συγκάλεσε ο πατριάρχης Αντιοχείας. Πήρε τότε μαζί του για συνοδοιπόρο τον νεαρό Δανιήλ, εκπληρώνοντάς του έτσι το όνειρο που είχε να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να επισκεφθεί τον ονομαστό ασκητή άγιο Συμεών τον Στυλίτη.

Όταν έφθασαν στη βάση του στύλου, η θέα του ηρωικού αγώνα που έδινε ο άγιος συνεπήρε τον Δανιήλ, ο οποίος αμέσως πήρε μία σκάλα και ανέβηκε για να πάρει την ευλογία του αγίου, ο οποίος του είπε: «Θάρρος Δανιήλ, έχε υπομονή και δύναμη ,πολλούς γαρ πόνους θα υπομείνεις για τον Θεό. Πιστεύω όμως στον Κύριο που υπηρετώ ότι Εκείνος θα σε ενδυναμώσει και θα γίνει συνοδοιπόρος σου».

Μετά  από λίγο καιρό ο ηγούμενος εξεδήμησε και ο Δανιήλ που ήταν τότε τριάντα επτά ετών (446), ορίστηκε διάδοχός του.  Κατόπιν ξεκίνησε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, εκεί ένας γέροντας τον συνάντησε με την μορφή του αγίου Συμεών, ο οποίος τον κατεύθυνε προς την Κωνσταντινούπολη εξαιτίας της εξέγερσης των Σαμαρειτών.

Εκεί εισήλθε σε ένα ειδωλολατρικό ιερό κάνοντάς το κατοικητήριό του. Απαθής στις άγριες κραυγές που ξέσχιζαν την σιγή της νύχτας και στις μεγάλες πέτρες που έπεφταν, ο αθλητής του Χριστού επέμεινε  επί μερόνυχτα προσευχόμενος και εξέβαλε τα ακάθαρτα πνεύματα με το πυρ του Ζωοποιού Σταυρού.

(συνεχίζεται)