Ποιος είναι ο πλησίον αγαπητοί αδελφοί για τον οποίο σήμερα μιλά ο Κύριος δια παραβολής;
Ο νομικός της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής επιχείρησε να εκθέσει τον Κύριο στον κόσμο ως αδαή του νόμου. Επιχείρησε τον πειράξει ρωτώντας: τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ο Χριστός όμως διακρίνοντας το πάθος και την υποκρισία ρώτησε εκείνος τον νομικό για το τι λέει ο νόμος. «ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·
Αυτό κάνε και θα ζήσεις του απάντησε ο Χριστός. Ο Νομικός όμως θέλησε να δικαιολογήσει τον εαυτό του και ρώτησε «Ποιος είναι ο πλησίον;» Και ο Κύριος παίρνοντας αφορμή απ’ αυτή την ερώτηση διηγήθηκε την υπέροχη παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.
Σε αυτή την παραβολή διακρίνουμε την αδιαφορία που επέδειξαν απέναντι σε έναν χτυπημένο από τους ληστές και ημιθανή άνθρωπο εκείνοι που δίδασκαν κατά τα άλλα την αγάπη. Εκείνοι που κατά τα άλλα ήταν υπηρέτες του Θεού. Ο ιερεύς αντιπαρήλθε, ο Λευίτης που και κι αυτός ήταν απόγονος ιερατικής φυλής αντιπαρήλθε. Αυτοί λοιπόν που κήρυτταν κατά τα άλλα τον νόμο της δικαιοσύνης αποδείχτηκαν άκαρδοι και άσπλαχνοι. Όμως ένα εθνικός Σαμαρείτης δεν έκανε το ίδιο. Αντιθέτως στάθηκε δίπλα του, του περιποιήθηκε τις πληγές και αφού τον μετέφερε σε πανδοχείο δαπάνησε χρήματα από τον προσωπικό του κορβανά με σκοπό την ίαση των πληγών του . Αυτός λοιπόν αποδείχτηκε πλησίον αυτού, δηλαδή κοντινός σε αυτόν άνθρωπος.
ὁ ποιήσας λοιπόν τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ αυτός αποδείχτηκε πλησίον . Και ο Κύριος αδειάζοντας πλέον τον κενόδοξο νομικό του λέει: πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Μήπως όμως αδελφοί μου κι εμείς δεν ομοιάζουμε με τον νομικό; Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε το ύψος της αρετής της ελεημοσύνης, της αυταπάρνησης, της θυσίας. Όμως καθημερινά κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας μπροστά στις ανάγκες του πλησίον μας από φόβο μη τυχόν φύγει από την τσέπη μας κανένα ευρώ και με πρόφαση την δική μας τάχατις πενιχρή οικονομική κατάσταση απορρίπτουμε κάθε ενδεχόμενο ελεημοσύνης προς τους φτωχούς καθιστώντας τους εαυτούς μας ικανούς μόνον να ελεηθούν αλλά όχι και να ελεήσουν.
Ο καλός Σαμαρείτης όμως δεν ήταν πλούσιος στην τσέπη, ήταν όμως πλούσιος στα συναισθήματα. Αυτός ο πλούτος αγαπητοί μου μας λείπει. Ξέρετε, ο πλούτος και η φτώχεια είναι έννοιες σχετικές. Ο Απόστολος Παύλος έλεγε: 8ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Αν όντως μας αρκούσαν αυτά, για σκεφτείτε πόσοι από μας θα δίναμε ελεημοσύνη σε κείνους που δεν τα έχουν.
Η οικονομική κρίση που χτύπησε ξαφνικά την πόρτα μας, μας θύμισε πως το Ευαγγέλιο τελικά δεν είναι ξεπερασμένο. Κάποτε πολλοί από μας θα περιγελούσαν αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος. Ποιος από μας αρκούνταν κάποτε στα σκεπάσματα και τις τροφές; Σήμερα όμως η φτώχεια χτύπησε την πόρτα του διπλανού μας, ίσως σύντομα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Είναι λοιπόν πολύ επίκαιρη η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη τους καλούς Σαμαρείτες. Όλοι μας πρέπει να γίνουμε σαν κι αυτόν. Μόνον έτσι μπορεί να χτυπηθεί η οικονομική κρίση κατά πρόσωπο. Όταν δεν θα ανεχτούμε κανέναν αδελφό μας να πεινάει, να ψάχνει στα σκουπίδια μήπως κατά τύχη βρει κάτι φαγώσιμο ή κάτι που θα του χρησιμέψει για σκέπασμα στις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Όμως κακά τα ψέματα, κανείς δεν μπορεί ξαφνικά να γίνει τόσο καλός... Χρειάζεται επαγρύπνηση απέναντι στα ζοφερά πάθη που μας κατατρώγουν, χρειάζεται πολύς πόνος, πολύ προσευχή για να ξεριζωθούν από μέσα μας οι άπειρες ριζωμένες κακίες, όταν όμως αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε τον καλόν αγώνα εναντίον των εσωτερικών μας παθών, τότε και μόνον τότε θα ανοίξει η καρδιά μας, θα μπορέσει να αγαπήσει τον Θεό και τον πλησίον. Αμήν.