Η λογική και ενάρετη ψυχή αναγνωρίζεται από το βλέμμα, το βάδισμα, τη φωνή, το γέλιο, από το που συχνάζει και με ποιους συναναστρέφεται.
2013-10-03 21:59
Η αγαθή ψυχή που έχει μέσα της Χριστό αναγνωρίζεται από μακριά. Το ήρεμο βλέμμα τους , η ομιλία τους, η κάθε κίνησή τους κάνουν πολλούς ανθρώπους να αναπαύονται δίπλα τους. Και ακόμη και όταν δεν μιλούν για τον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους, αλλά αναπτύσσουν ένα απλό θέμα την καθημερινότητας τους, οι ακροατές δεν χορταίνουν να τους ακούν και φεύγουν αναπαυμένοι και παραδειγματισμένοι. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί έχουν Άγιο Πνεύμα το οποίο διαχέεται και δεν μπορεί να κρυφτεί.
Κάποτε κάποιος μοναχός ήθελε διακαώς να γίνει το μοναστήρι του γνωστό στον κόσμο. Έβαζε ταμπέλες παντού, έπαιρνε τηλέφωνα σε πιστούς να τους ειδοποιήσει για ακολουθίες που επρόκειτο να πραγματοποιηθούν, για Ιερά Λείψανα που επρόκειτο να υποδεχτεί με θορυβώδη και εντυπωσιακή υποδοχή. Όμως τα χρόνια περνούσαν και το μοναστήρι του ούτε νέα αδελφότητα είχε αποκτήσει, ούτε ο κόσμος το επισκεπτόταν παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειές του.
Κάποιος γέροντας τότε του είπε: «Αν παιδί μου θέλει ο Θεός, σε σπηλιά μέσα να κρυφτείς, στα βάθη κάποιου άγνωστου δάσους, ο κόσμος θα συρρέει εκεί μέρα και νύχτα. Όπως για παράδειγμα στον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ ή στον γέροντα Παΐσιο τον αγιορείτη. Αν όμως πασχίζεις για την ανθρώπινη δόξα, τότε μπορεί μεν πρόσκαιρα ο κόσμος να γεμίσει το μοναστήρι σου, σύντομα όμως αυτή η «δόξα» θα χαθεί όπως χάνεται το πυροτέχνημα στον ουρανό». Αυτά του είπε και συνέχισε το δρόμο του...
Ο άγιος Αντώνιος λέει στον 20ο του λόγο περί της ενάρετης ζωής:
20. Η λογική και ενάρετη ψυχή αναγνωρίζεται από το βλέμμα, το βάδισμα, τη φωνή, το γέλιο, από το που συχνάζει και με ποιους συναναστρέφεται. Όλα αυτά έχουν αλλάξει σ’ αυτήν και έγιναν κοσμιότερα. Γιατί ο νους που αγαπά το Θεό, σαν προσεκτικός θυρωρός απαγορεύει την είσοδο στις κακές και αισχρές ενθυμήσεις.