Η δυστυχία και η ευτυχία είναι έννοιες παρεξηγημένες ανάμεσα στους ανθρώπους. Πολλοί θεωρούν πως αν είχαν πολλά χρήματα και μία ζωή ανέσεων θα ζούσαν μία μακάρια ζωή μη γνωρίζοντας οι δυστυχείς πως ο υλικός πλούτος δε φέρνει την ευτυχία.
Ας σκεφτούμε όμως πόσους πλούσιους και κραταιούς είδαμε ανά την ιστορία να αυτοκτονούν; Πόσους και πόσους πλούσιους πάλι, είδαμε να πουλούν άρον- άρον την περιουσία τους και να καταφεύγουν στο μοναχισμό, ανακαλύπτοντας εκεί πνευματικό πλούτο ασυγκρίτως ανώτερο από τον υλικό.
Ας αναλογιστούμε, πως τα ονόματα χιλιάδων βασιλιάδων χάθηκαν στο διάβα των αιώνων, τα πανάκριβα αγάλματά τους γκρεμίστηκαν και δεν έμεινε τίποτε πλέον που να τους θυμίζει. Αντιθέτως, πολλοί ταπεινοί, φτωχοί αλλά ευλαβείς άνθρωποι που έχυσαν το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού και την τιμημένη πατρίδα τιμήθηκαν είτε ως περίλαμπροι άγιοι της Εκκλησίας μας είτε ως εθνικοί ήρωες. Πολλών εκ των μυρίων αυτών ηρώων της πίστεως κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας είτε ως μάρτυρων, ή ομολογητών ή οσίων και ο κόσμος με ευλάβεια αιώνες μετά το κατά σάρκα πέρασμά τους από τη γη τους επικαλείται με σεβασμό και ακλόνητη πίστη.
Ο άνθρωπος αδελφοί μου, δεν πλάστηκε για να είναι ιδιοκτήτης υλικών αγαθών και διαχειριστής αυτών, αλλά πλάστηκε για να είναι αιώνιο δοξολογικό όργανο γεμάτος από Θεία χάρη χαρά πέριξ του Δημιουργού.
Ο Μέγας Αντώνιος στο 10ο λόγο του περί της ενάρετης ζωής αυτό ακριβώς επισημαίνει:
10. Ο πλούσιος και ευγενής που δεν έχει ψυχική καλλιέργεια και ενάρετη ζωή, θεωρείται δυστυχής από εκείνους που κρίνουν ορθά τα πράγματα. Αντίθετα ο φτωχός και δούλος κατά την τάξη, αν έχει ψυχική καλλιέργεια και είναι στολισμένος με αρετή, είναι ευτυχής. Και όπως οι ξένοι σε έναν τόπο χάνουν το δρόμο τους, έτσι κι εκείνοι που δε φροντίζουν για την ενάρετη ζωή, πλανιούνται εδώ κι εκεί παρασυρόμενοι από τις κακές επιθυμίες τους και χάνονται.