- Τη Ογδόη του αυτού μηνός, μνήμη της οσίας μητρός ημών Πελαγίας, της από εταιρίδων.
Η οσία Πελαγία έζησε στην Αντιόχεια το δεύτερο ήμισυ του 5ου αιώνα. Έκδοτη στους χορούς και στις έκλυτες ηδονές, όταν ακόμη λεγόταν Μαργαρίτα, ήταν η πλέον γνωστή εταίρα της μεγάλης εκείνης πόλεως. Όλα τα χρήματα που κέρδιζε τα χρησιμοποιούσε αποκλειστικά για τον καλλωπισμό του σώματός της με πολύτιμα κοσμήματα και σπάνια αρώματα, για να προσελκύει στα δίχτυα της νέα θύματα. Είχε δούλους και υπηρέτες που την συνόδευαν πάντα όταν έβγαινε στην πόλη καθισμένη πάνω στην πολυτελή της άμαξα.
Μια ημέρα ο αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας είχε συγκαλέσει σε σύνοδο ογδόντα επισκόπους για να συζητήσουν τρέχοντα εκκλησιαστικά ζητήματα της περιοχής. Ο άγιος Νόνος επίσκοπος Εδέσσης (10Νοε) όταν ανέβηκε στον άμβωνα για να κηρύξει τον λόγο του Θεού στον ναό του αγίου Ιουλιανού, ενώ προέτρεπε τους ακροατές του να μετανοήσουν και να ζήσουν ενάρετα, έτυχε να περνά από κει η Πελαγία με τη συνηθισμένη ακολουθία της. Ο άγιος Νόνος ενώ όλοι απέστρεψαν το βλέμμα τους από πάνω της είπε δυνατά: «Ουαί και αλίμονο σε μας, τους οκνηρούς και αμελείς, διότι θα εντραπούμε την ημέρα της κρίσεως, αφού ο ζήλος και φροντίδα μας για το πώς θα γίνουμε αρεστοί στο Θεό, πολύ υπολείπεται της επιμέλειας με την οποία καλλωπίζεται αυτή η γυναίκα απλώς και μόνο για μια πρόσκαιρη ηδονή». Όταν δε επέστρεψε στο κελλί του πέρασε όλη την ημέρα αναπέμποντας διάπυρη προσευχή προς τον Κύριο, για να συνδράμει στη μεταστροφή της γυναίκας.
Την επαύριο, η Πελαγία βρισκόταν μεταξύ εκείνων που άκουγαν τον Νόννο να ερμηνεύει το Ευαγγέλιο κατά τη Θεία Λειτουργία. Τα λόγια του αγίου επισκόπου άγγιξαν την αμαρτωλή καρδιά της Πελαγίας και αφύπνισαν μέσα της τον μόνο αληθινό έρωτα για τον ουράνιο Νυμφίο. Μόλις γύρισε στην έπαυλή της, έγραψε στον άγιο επίσκοπο παρακαλώντας τον να την δεχτεί και να μη βδελυχτεί την ασωτία της. Ο Νόνος της απάντησε πως αν πραγματικά είχε αποφασίσει να μετανοήσει, θα έπρεπε να παρουσιαστεί στην εκκλησία ενώπιον όλης της συνάξεως των κληρικών και των λαϊκών για να ομολογήσει τα ανομήματά της.
Η Πελάγια έσπευσε αμέσως στην εκκλησία, έπεσε στα πόδια του επισκόπου και τον ικέτευσε να ενεργήσει ώστε με το άγιο βάπτισμα να αναγεννηθεί μέσα της η θεία ζωή.
Αφού μοίρασε όλη της περιουσία στους φτωχούς και απελευθέρωσε τους δούλους της, άλλαξε την ενδυμασία της και φορώντας φθαρμένα ανδρικά ενδύματα έφυγε κρυφά για να ασκητέψει στην Παλαιστίνη, στο Όρος των Ελαιών. Για χρόνια έζησε αποκομμένη σε ένα κελλί δίδοντας γενναίο αγώνα κατά των παθών που είχαν ριζώσει στο κορμί της. Σταδιακά έγινε γνωστή για τους ασκητικούς της αγώνες και κόσμος συνέρρεε για να γνωρίσουν εκείνη που νόμισαν για άνδρα. Όταν πέθανε ο βίος της έγινε γνωστός από έναν μαθητή του αγίου Νόννου και παραδειγματίζει μέχρι και σήμερα όλους εκείνους που αισθάνονται ανήμποροι και απελπισμένοι μπροστά στο σκότος της αμαρτίας ώστε να μην απελπίζονται αλλά να πορεύονται με θάρρος την οδό της μετανοίας.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη της αγίας Πελαγίας της Παρθένου.
- Μνήμη της αγίας Ταϊσίας της πρότερον πόρνης.
- Μνήμη του αγίου οσιομάρτυρος Ιγνατίου του Νέου.
- Μνήμη του αγίου νεομάρτυρος Ιωάννου του εκ Προύσης.
- Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Δοσιθέου ηγουμένου Βερχβεόστροβ.
Ταις των σων αγίων πρεσβείαις, Χριστέ, ελέησον ημάς. Αμήν.