Γεδεών και Αβιμέλεχ.
ΓΕΔΕΩΝ και ΑΒΙΜΕΛΕΧ
Οι Ισραηλίτες λόγω της αποστασίας τους κατά του Θεού έπεσαν στα χέρια των Μαδιανιτών. Η κατοχή των Μαδιανιτών ήταν πολύ σκληρή για του Εβραίους, με αποτέλεσμα αυτοί να προσφύγουν στα βουνά και στις οπές της γης για να γλιτώσουν απ’ αυτή την καταπίεση. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες βόησαν προς τον Θεό επιζητώντας το έλεός Του. Ο Θεός εξαπέστειλε τον προφήτη Του τον Γεδεών, τον οποίο κάλεσε στέλνοντας σ’ αυτόν άγγελο υπό μορφή ανθρώπου. Ο άγγελος είπε στον Γεδεών: «Ο Κύριος πλήρης ισχύος και δυνάμεως είναι μαζί σου»! Ο Γεδεών απάντησε: «Μαζί μου, Κύριέ μου, είναι ο Θεός! Εάν ο Κύριός μας είναι μαζί μας, διατί μας βρήκαν οι δυστυχίες αυτές; Που είναι τα θαυμαστά εκείνα πράγματα τα οποία μας διηγήθηκαν οι προπάτορές μας, οι οποίοι μας είπαν: Ο Κύριος δεν είναι εκείνος ο οποίος μας έβγαλε από την Αίγυπτο; Τώρα όμως μας πέταξε και παρέδωσε στα χέρια των Μαδιανιτών». Ο άγγελος όμως επέμεινε και του είπε: «Πήγαινε και με τη δύναμη αυτή που θα έχεις θα σώσεις τον ισραηλιτικό λαό από τα χέρια των Μαδιανιτών»
Ο Γεδεών αντιλήφθηκε πως ο συνομιλητής του δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος αλλά απεσταλμένος του Θεού. Για να πειστεί όμως γι’ αυτό του ζήτησε να θυσιάσουν στον Θεό ώστε να βεβαιωθεί πως δεν ήταν φάντασμα ή δαίμονας. Ο Άγγελος έδειξε με τον δικό του τρόπο ότι ήταν πράγματι απεσταλμένος του Θεού. Με την ράβδο του άγγιξε τα δώρα της θυσίας και αυτά κάηκαν μονομιάς. Το σημείο αυτό έπεισε τον Γεδεών πως ο συνομιλητής του ήταν άγγελος Κυρίου.
Αμέσως μετά την λήψη της αποστολής του, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να γκρεμίσει το θυσιαστήριο του θεού Βάαλ και στη θέση του να αναγείρει νέο θυσιαστήριο για τον αληθινό Θεό και όλα αυτά προς έκπληξη των συγγενών και συμπολιτών του. Ονόμασε δε τον εαυτό του «Ιεροβάαλ», λέγοντας: «Αν ο Βάαλ είναι αληθινός θεός, ας υπερασπιστεί τον βωμό του». Με αυτό τον τρόπο ο Γεδεών παρότρυνε τους ισραηλίτες να επαναστατήσουν κατά των Μαδιανιτών.
Ο Γεδεών όμως εξακολουθούσε να έχει την ανησυχία για το αν ο Θεός θα τον βοηθούσε στην εκπλήρωση της αποστολής που μόλις είχε αναλάβει και έτσι ζήτησε να δει ένα θαύμα για πειστεί. Κρατώντας ένα κομμάτι από μαλλί προβάτου ζήτησε εν πρώτοις το πρωί που θα ξημέρωνε να πέσει δροσιά μόνο στον πόκο μαλλιού και όχι στον κάμπο όπερ και εγένετο. Κατά δεύτερον την επομένη να συμβεί το αντίθετο, το οποίο και πάλι συνέβη. Το θαύμα αυτό τον έπεισε πως η αποστολή του θα είχε αίσιο τέλος.
Αμέσως μετά το θαύμα άρχισε τις ετοιμασίες για την επικείμενη μάχη με τους Μαδιανίτες. Συγκέντρωσε 32.000 στρατιώτες. Όμως ο Θεός του είπε πως είναι πολλοί για να νικήσουν τους 135.000 εχθρούς! Και τούτο διότι ήθελε ο Θεός να φανεί ξεκάθαρα στον ισραηλιτικό λαό η κραταιά του δύναμη. «Όποιος είναι δειλός για να αντιμετωπίσει τον πολυάριθμο εχθρό, ας γυρίσει σπίτι του» διέταξε ο Θεός. Κι έτσι από τους 32.000 έμειναν μόνο 300 μαχητές!
Ο Γεδεών χώρισε τους 300 στρατιώτες του σε τρία μέρη ανά 100 μαχητές ώστε να προσβάλουν τους Μαδιανίτες ταυτόχρονα από τρία μέρη ώστε αυτοί να νομίσουν πως είναι περικυκλωμένοι. Αυτό ήταν οπωσδήποτε στρατήγημα σπουδαίο.
Οι στρατιώτες αυτοί όρμισαν ενώ ακόμη δεν είχε ξημερώσει στο στρατόπεδο των Μαδιανιτών σαλπίζοντας τις σάλπιγγες που κρατούσαν στο δεξιό τους χέρι και κρατώντας αναμμένο δαδί στο αριστερό τους χέρι. Η θέα αυτού επέφερε μεγάλο πανικό στους αγουροξυπνημένους Μαδιανίτες με αποτέλεσμα αυτοί να αλληλοσπαραχθούν μεταξύ τους.
Οι Μαδιανίτες κυνηγημένοι πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό κατευθυνόμενοι νοτιοανατολικά με τον Γεδεών και τους 300 άνδρες τους να καταδιώκουν ξωπίσω. Η ταλαιπωρία των ισραηλιτών από την μάχη ήταν μεγάλη και οι 300 ζήτησαν στην πόλη Σοκχώθ υλική στήριξη για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν την εκδίωξη των Μαδιανιτών. Η εξασθένιση όμως του πατριωτικού αισθήματος που ήταν γενικό φαινόμενο την εποχή των κριτών οδήγησε τους άρχοντες της Σοκχώθ στο αρνηθούν κάθε μορφή βοήθειας στον Γεδεών και τους 300.
Τότε ο Γεδεών τους καταράστηκε και υποσχέθηκε ότι θα τους τιμωρήσει σκληρά όταν επιστρέψει: «Θα καταξεσκίσω τα σώματά σας στα αγκάθια της ερήμου και στα γαϊδουράγκαθα των φυτών...θα κατεδαφίσω εκ θεμελίων τον πύργο σας...» είπε στους κατοίκους της Σοκχώθ και στους κατοίκους της πόλεως Φανουήλ που επίσης του αρνήθηκαν κάθε μορφή βοήθειας σ’ αυτούς. Πράγματι, αφού φόνευσε τους βασιλείς των Μαδιανιτών, κατά την επιστροφή του σκότωσε τους κατοίκους της Σοκχώθ και τους κατοίκους της Φανουήλ ως ενόχους εσχάτης προδοσίας.
Οι ισραηλίτες τότε σκέφθηκαν να κάνουν τον Γεδεών βασιλιά τους, όμως εκείνος από την μετριοφροσύνη του απάντησε πως βασιλιάς του Ισραήλ είναι μόνο ο Θεός.
Σαράντα έτη δεν σήκωσαν ξανά κεφάλι οι Μαδιανίτες προσφέροντας έτσι όλα αυτά τα χρόνια ένα ειρηνικό περιβάλλον στο Ισραήλ. Όσο ζούσε ο Γεδεών οι ισραηλίτες λάτρευαν το αληθινό Θεό. Με τον θάνατο αυτού όμως επέστρεψαν στα ίδια· δηλαδή στη λατρεία των ειδώλων. Ακόμη και υιοί του Γεδεών, εβδομήντα στον αριθμό λόγω της πολυγαμίας που επικρατούσε τότε, υπέπεσαν στην ειδωλολατρία.
Από τους 70 υιούς του Γεδεών, ο Αβιμέλεχ υιος δευτέρας σειράς (υιός δούλης και όχι της πρώτης συζύγου) θέλησε να γίνει βασιλιάς του Ισραήλ. Δολοφόνησε τα αδέρφια του ώστε αυτός πλέον να μείνει μόνος και ανενόχλητος να βασιλεύσει. Ένας όμως αδελφός του, ο Ιωάθαμ γλύτωσε της σφαγής και αργότερα με ένα φλογερό κήρυγμα έστρεψε το λαό εναντίον του Αβιμέλεχ λέγοντας: «Σεις όμως επαναστατήσατε σήμερα εναντίον του πατρικού μου οίκου και εφονεύσατε τους 70 υιούς του επί ενός και του αυτού λίθου και ανακηρύξατε βασιλέα σας υιόν της δούλης του, τον Αβιμέλεχ, στους κατοίκους της Συχέμ, διότι είναι συγγενής σας...»
Οι κάτοικοι της Συχέμ επαναστάτησαν εναντίον του Αβιμέλεχ και στη χώρα επικράτησε αναρχικό κλίμα χωρίς καμία ασφάλεια και σταθερότητα για τους κατοίκους για αρκετό καρό. Ένας Συχεμίτης ονόματι Γαάλ μέσα σ’ αυτό το άστατο κλίμα βρήκε την ευκαιρία να γίνει αρχηγός των Συχεμιτών. Ο Αβιμέλεχ όμως επέστρεψε πολιόρκησε την Συχέμ και νίκησε τα στρατεύματα του Γαάλ. Μπαίνοντας στη Συχέμ θέλησε να εκδικηθεί τους Συχεμίτες καταστρέφοντας τον πύργο της πόλεως, όμως μία γυναίκα από ψηλά έρριψε στην κεφαλή του μια μυλόπετρα θανατώνοντάς τον. Έτσι έληξε η θλιβερή ιστορία του Αβιμέλεχ.