Έξοδος Δ΄: Η διάβασης της Ερυθράς Θαλάσσης
Δύο εκατομμύρια ισραηλιτών συγκεντρώθηκαν στην πόλη Σοκχώθ διά να εξέλθουν εκ της Αιγύπτου. Συνολικά οι Εβραίοι διέμειναν στην Αίγυπτο 430 χρόνια.
Τη νύχτα που προηγήθηκε της εξόδου, ο Θεός μίλησε στον Μωυσή και τον Ααρών και τους έδωσε οδηγίες για το πως θα πρέπει εφεξής να εορτάζεται το Πάσχα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η εντολή εκείνη κατά την οποία από τον αμνό του Πάσχα των Εβραίων δεν έπρεπε να συντριβεί κανένα οστό αλλά ολόκληρος να προσφερθεί στη θυσία. Ιδού ο τύπος του Χριστού.
Φεύγοντας οι ισραηλίτες έλαβαν μαζί τους και τα οστά του Ιωσήφ. Εκείνος άλλωστε πριν πεθάνει τους είχε ορκίσει λέγοντας: «Ο Κύριος ασφαλώς θα σας επισκεφθεί, για να σας οδηγήσει στην Χαναάν. Λάβετε τότε από δω και φέρετε μαζί σας τα οστά μου». (Εξ. 13,19).
Ο Θεός οδηγούσε τους ισραηλίτες την ημέρα ως φωτεινή νεφέλη, η οποία τους δρόσιζε με τη σκιά που προκαλούσε, τη δε νύχτα, ως φωτιά η οποία φώτιζε τα διαβήματα αυτών. Η οδός που ακολουθήθηκε προς την Χαναάν, δεν ήταν η συντομότερη που θα μπορούσε να γίνει, δηλαδή δια της χώρας των Φιλισταίων, αλλά η πιο δύσκολη, δια της ερήμου. Τούτο συνέβη διότι οι αιχμάλωτοι τόσο καιρό ισραηλίτες δεν είχαν ούτε τη δύναμη, ούτε την πείρα να εμπλακούν σε πόλεμο με τους εμπειροπόλεμους Φιλισταίους, καθώς επίσης επειδή ο Μωυσής είχε λάβει εντολή από τον Θεό να επιστρέψει και πάλι στο Σινά.
Η διάβασης της Ερυθράς Θαλάσσης: Ο Μωυσής ευρισκόμενος στην περιοχή Οθώμ ήτο δυνατόν να συνεχίσει την πορεία του προς το Σινά παραλιακά. Για να δείξει όμως ο Θεός τη δύναμή Του, θέλησε να γίνει θαυματουργικώς η διάβασης αυτών δια της Ερυθράς θαλάσσης. Έτσι ο Μωυσής έλαβε την εντολή να στραφεί προς τα πίσω και να στρατοπεδεύσει Ανατολικά της Ερυθρά θάλασσης, Νότια προς το όρος Attakah, Δυτικά προς την έρημο και Βόρεια προς τα Αιγυπτιακά άρματα. Δηλαδή ένας πραγματικός εγκλωβισμός του Ισραήλ. Ο Φαραώ βλέποντας αυτήν την εικόνα, κατεδίωξε αυτούς λέγοντας «οι ισραηλίτες περιπλανιούνται στο μέρος εκείνο, διότι κλείσθηκαν υπό της ερήμου». (Εξ. 14, 3).
Όταν πλησίασαν οι Αιγύπτιοι αρκετά προς τους Ισραηλίτες, η πρώτη κίνηση του εκλεκτού λαού, ήταν να στραφούν προς τον Κύριο, στη συνέχεια όμως διαπιστώνοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης είπαν προς τον Μωυσή: «Μήπως επειδή δεν υπήρχαν μνήματα στην Αίγυπτο, μας έβγαλες να μας θανατώσεις και θάψεις εδώ στην έρημο;..». (εξ. 14,11).
Ο Μωυσής προσευχήθηκε τότε σιωπηρά. «Τί βοάς προς με;» (Εξ.15,15) ήταν η απάντηση του Θεού στην προσευχή του. Ο κύριος ακούει πολύ καθαρά τους λογισμούς και τις καρδιακές προσευχές των ανθρώπων . -«Συ ύψωσε την ράβδο σου και άπλωσε τη χείρα σου εις την Ερυθρά θάλασσα και χώρισε αυτήν. Έπειτα ας εισέλθουν οι ισραηλίτες στην ξηρά την εν τω μέσω της θαλάσσης ανοιχθείσα» (Εξ. 14,16) είπε ο Θεός προς τον Μωυσή. Έτσι εκείνος με μια απλή κίνηση του χεριού του διαίρεσε τα ύδατα με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά εκατέρωθεν της ξηράς που είχε δημιουργηθεί στο μέσο, είχαν γίνει ακίνητα ως δύο τείχη.
Οι Αιγύπτιοι κατεδίωξαν τους ισραηλίτες και εισήλθαν στην ξηρά αυτή. Όλο το ιππικό του Φαραώ, τα άρματα μάχης και οι στρατιώτες βρισκόταν στο μέσο των υδάτων στο βυθό της Ερυθράς θάλασσας.
Όταν οι ισραηλίτες πέρασαν στην αντίπερα όχθη, ο Θεός επανέφερε τα νερά της θάλασσας στην πρότερη θέση τους, καταπλακώνοντας τους Αιγυπτίους. Κανένας Αιγύπτιος δεν σώθηκε, αλλά όλοι πνίγηκαν και ξεβράστηκαν στην ακτή της θάλασσας. Οι Ισραηλίτες την ημέρα εκείνη απηλλάγησαν για πάντα από τα χέρια των Αιγυπτίων. Τούτο ενίσχυσε την πίστη τους στο Θεό και στον δούλο Αυτού Μωυσή.